De wind stond nog steeds uit het zuidwesten.
Daardoor gingen we woensdagmiddag wederom door het Gentse havengebied.
We zouden het rondje in één keer rijden en we wilden niet met het pontje gaan.
Dan moesten we weer wachten, afkoelen en kou lijden.

Keurig fietspad.

Monnie had nu een nieuw fietspad gevonden bij Kerkbrugge.
Zo nieuw dat de koprijders toch links naar het pontje wilde gaan in Doornzele, ondanks dat Monnie duidelijk riep: tweede weg RECHTS!
Wim werd direct afgelost door Herman, die luisterde waarschijnlijk beter.

Dat wordt wachten.

Op het nieuwe fietspad langs bedrijventerreinen reed Tanneke plat.
Dat werd wachten tot Leo die band weer in orde had, we koelden ondertussen af.
We waren het er over eens dat Leo wel een vetleren medaille verdient met al die bandenreparaties.

De bandenmeester in actie.

Daarna langs, voor mij in ieder geval, onbekende wegen richting Ertvelde.
We gingen daar geen koffie drinken en reden langs de grote baan richting de Katte.
De brug van Sas stond open en we wilden dan maar doorfietsen naar de Sluiskilse brug.

Nu wachten voor de brug.

Helaas, het fietspad was opengebroken.
Dat werd weer wachten, nu voor de brug en weer afkoelen.
Even een praatje met de vroegere barvrouw van ‘het Oude Raedhuis’ in Westdorpe gemaakt, die schonk altijd de koffie als we daar moesten stempelen.

De brug over en met de wind in de rug naar de Sassing waar we afscheid namen van de Axelaars en één van ’t Durp.
Het is maar goed dat we, bijna in één keer, doorreden want we kwamen al aardig in het donker te rijden.

Thuisgekomen geen koffie genomen, maar een biertje om af te koelen.