Ze mopperde en ze foeterde.
Het ging haar niet snel genoeg.

Op de tweede Kerstdag gingen we er al wat Kerstvet vanaf rijden.
Had al gauw een rondje in gedachten, maar mijn vrouw prefereerde haar eigen weg.
Eigenwijs!
Afijn, ze zocht de blubberigste wegen uit waar ik haar al voor waarschuwde.

Goed ingepakt.

Net na de Kwakkel begon het gepruttel.
Tegen de wind haalde ze een snelheid waar ik makkelijk, lopend met mijn fiets, naast kon blijven.
Ze was nog net niet staat om haar fiets de berm in te smijten.

Ik ging achter haar rijden en zag het achterspatbord vreemd bewegen.
Na een paar forse klappen daarop vielen er grote kluiten blubber onder vandaan.

Slik!

Daarna reed ze of er geen wind meer stond vlug richting huis.
Het was niet alleen slikkerig, maar ook smerig koud.