Op de verzamelpunten was het niet zo druk.
De temperatuur voelde ook niet zo hoog aan, je kon het fris noemen.
Met de gebroeders op kop gingen we op weg om een stempel te halen in Hulst.

De zon wilde af en toe door de wolken heen prikken.
Veel warmte kwam er niet vanaf.
Warm werden we wel van het fietsen.

De man die een banaan sneller eet dan zijn schaduw.

De rotonde bij de Tromp blijft immer een hachelijke zaak om over te steken.
Iets verder reden we de oude trambaan (Spoorwegpad) bij St. Gilles-Waas op om naar De Klinge en verder te gaan.
Een echte toeristische route over gruispaden langs het Stropersbos.
Dat wordt goed de bandjes controleren.

De helm kan los.

We gaan voor een stempel!

Ondertussen was de zon goed doorgebroken en ieder liet zich op de stempelplaats in de stoeltjes zakken om daar van te genieten.

Zo hoort het. Ontspannen uitrusten.

Geldt ook voor de fietsen.

In afwachting van een bak koffie.
Die was nog goed van temperatuur, want de bestelling is daar lang onderweg.
Dat ze dat nog nooit eens goed aangepakt hebben?

Koffie bestellen is iets van lange adem.

Alvast ingeruimd om te kunnen uitdruipen.

Na vertrek vanuit Hulst via de Bietenweg naar huis.
Daar reed een elektrisch echtpaar waarvan de man niet van zins was van de hart van de weg af te gaan en van afstand al tegen ons begon te schelden dat we alle ruimte inpikten.
Het is op de weg een ‘geven en nemen’ om elkaar ruimte te gunnen, maar daar had deze man nog nooit van gehoord.
Te egoïstisch of slecht geslapen!

Nog twee leden voor een stempel.

Afijn, bij Reuzenhoek even paniek, want wie ging er rechtdoor en wie sloegen eraf?
We krioelden wat door elkaar.

Was het de dag ervoor dat de temperatuur rond 16.00 uur in elkaar zakte, nu was het op woensdag zo rond datzelfde tijdstip het kwik weer flink steeg.

Wind, stond er wind?