Vanuit de geriefelijke stoel naar een programma op de televisie kijken.
Naar een uitzending van ‘Rail Away’ bijvoorbeeld.
Meestal tonen ze dan een schitterend sneeuwlandschap met modieus ingepakte dames die op de latten gracieus naar beneden glijden.
Daar tussen een trein die een berg op zwoegt.
Maar niemand ging met me mee om van een Hollandse wintertafreel te genieten.
In de ‘Benelux’ keek de waard mee vragend aan: waar is de rest?
Na de koffie met inhoud weer op het gemakje naar huis.
Ik beloofde de man achter de tap dat ik de volgende keer de anderen weer zou meenemen.
Gelezen daar: NIEUW. Zes gangen menu.
Eén tosti en vijf bier.
Tussen de Gdyniabrug en de Kijkuit waren ze ook flink aan het kappen.
Als je het wil zien, zijn er mooie plekjes waar de sneeuw mooie sfeerbeelden geeft.
Ondanks de lichte sneeuwval waren de wegen goed berijdbaar al was het in sommige bochten wel even uitkijken.
Nog even een lusje gereden om bij mijn schoondochter appeltaart te gaan eten.
Ik vond dat ik dat wel verdiend had.
Nu kan ik even op de bank lui onderuit naar een aflevering van ‘Death in Paradise’ kijken.
Waar spaarzaam geklede dames bij behagelijke temperaturen over palmenstranden huppelen.
Daar wordt ik warm van.
Hallo kan het nog gekker met zulke wegen. O ja een gezegde voor een echte zeebonk is geen golf te hoog. Dus besneeuwde wegen is de nieuwe uitdaging.