We waren op tijd op de stempelplaats in Klein-Sinaai en het lange wachten kon beginnen.
Regelmatig stond ik op de uitkijk of er al deelnemers aan de Grenstocht in aantocht waren.

Laat ze maar komen.

We waren zelfs zo vroeg dat we voor een gesloten deur stonden.
Gelukkig waren de tafels en stoelen buiten niet bezet en konden we de koeken en bananen klaarleggen voor de behoeftigen.

Koek genoeg?

Natuurlijk ook het bord plaatsen waar de controle of de bevoorrading was.
Dat stond te vroeg, sommige fietsers reden ons gewoon voorbij.
Waren alweer vergeten dat er een stempelplaats kwam!

Hoe schever de paal, hoe schever het bord.

De eigenaar kwam wel, maar stipt om 10.00 uur ging de deur pas open.
Er waren nog maar een paar deelnemers gestopt, waaronder een vrouw die graag gebruik gemaakt had van het toilet, maar die dat nu maar onderweg in de bosjes ging doen.

De man uit Sas was de eerste.

De volgende.

Zo op het terras was het heerlijk rustig, uit de wind maar ook
uit het zonnetje.

Met het hout meebewegen.

Al was het plankier wel erg verrot en moest je uitkijken waar je je waardevolle benen neerzette.

Het stempel echtpaar van zaterdag.

Even een uitstapje gemaakt naar de ‘heilige’ grot.
Misschien helpt het dat er veel deelnemers langs zullen komen?

De verwijzing naar de grot.

Grot, shirtjes en fietsen.

De bewoonster van de grot.

Die fietsen staan daar verkeerd!

Even daarna kwam Avanti aan gereden, zou mijn gedachte verhoort zijn?
Ze bleven op de fiets en beraadslaagden om wat te drinken of door te gaan.
Helaas voor de kroegbaas gingen ze verder.
Op de ‘Oude Route’ zit nu een andere eigenaar die nog niet goed wist om te gaan met een fietstocht langs zijn café.

Geen dorst, dus doorrijden.

Allengs kwamen er meer deelnemers aan ons tafeltje voor de halve bananen en wafels.

Gezet paars.

De ‘langzamere’ ploeg van Terneuzen.

De ‘snellere’ ploeg van Terneuzen die een afslag verkeerd namen.

Zijn er nog bananen?

Er werden wat opmerkingen geplaatst dat de ene helft groter was dan de andere.
Ook daarbij moet je de meetlat gebruiken tegenwoordig.

Even ergens anders op zitten…

…en bijkomen.

Na de noen wat het wel erg stil en tegen 14.00 uur was het gedaan met de uitstalling.

De stempelaars van de zondag.

Wat bijpraten en de route bekijken.

Amaai, moeten we nog zover!

Slechts 54 deelnemers die stopten, al waren er genoeg die gewoon voorbij reden.
Hadden zeker haast?

Deze gevormde kuiten horen bij een dame uit Zaamslag.

Het is bij de ‘Bourgondiër’ drukker.

Het werd weer een welbestede dag met tevreden deelnemers.
Trouwens bij aankomst op de stempelplaats moest ik ook nodig en om een boom bij die grot te nemen!

Dat werd huppelen tot het open ging, het café welteverstaan.