AXEL Het is de achtste dag van het jaar, de traditionele dag van de Axelse veldrit.
Boven de velden van de plaatselijke voetbaltrots trekken donkere luchten voorbij om in de latere uren plaats te maken voor een waterig zonnetje.
,,Het wordt een mooie dag’’, kijkt de president Bram Dieleman wat zuinig naar boven.
De eerste uitzetters van het parkoers, die stilaan terugkeren, stellen vast: ,,Het is modderig en zompig onderweg, maar zalig weer en een prachtige rit.’’
De Nieuwjaarsrit van Toerclub Axel, gezien vanuit een vroege ochtendstond.
Een dag voor stoere mountainbikers…

Ook kasseien.

Ik loop zo rond 7 uur al gelijk tegen de president aan met zijn zuinig kijkende schatmeester.
Mogge mannen.
De gezonde spanning wordt al gelijk voelbaar.
,,Zou het druk worden, krijgen we veel starters, veel Belgen, komen we wel uit de kosten?’’
We stappen naar binnen in de kantine voor een kort interview, nog net voordat de grote drukte begint.

De interviewer: Wat is de verwachting, mannen, het weer is mooi, niet te koud, goed parkoers, zijn de veldritten nog wel populair?
Bram: ,,Tsja, wat zal ik zeggen, ik ben al blij met 500 fietsers, want het is overal minder na de Corona.’’
Michiel: ,,Het ziet er goed uit, hoor. Ik ben vrij optimistisch. We zitten goed met onze datum, zo net na nieuwjaar, de meesten willen weer op de fiets springen.’’

Mag ik eens wat cijfers vragen, een beetje historie over de club.
Hoe lang bestaat de TC Axel, hoeveel leden zijn er op dit moment, hoeveel mannen, hoeveel vrouwen, wie zijn de oudste leden?
Bram: ,,We bestaan van 1980, momenteel met 35 leden van wie 29 mannen en 6 vrouwen.
Jan van Drongelen was het oudste lid, maar is gestopt.
De oudste twee zijn nu Rob Visman en Gerrit Kampman.
Wij, Michiel en ik, zijn lid van 1999.’’

Wat zijn de cijfers van de veldrit, de hoeveelste keer, het record van starters, de rit van nu, hoeveel afstanden?
Michiel: ,,Het is de 29e veldrit die we organiseren, vanaf 1992, dat is 31 jaar min 2 Coronajaren, is 29 dus.
Het beste jaar was met zo’n 800 starters, het laatste jaar voor de Corona met 600.
Ik schat dat we altijd zowat op driekwart Belgen zitten.
De rit telt mee voor de Trofee Oost en Zeeuws Vlaanderen.
We vragen 4 euro inschrijving voor leden, 6 euro voor niet leden.

Wat organiseert de TC Axel nog meer, op de weg bijvoorbeeld?
Bram: ,,De Erpelkapperstocht, de Grenstocht, de Opa de Koning tocht en de Theo Middelkamp tocht.
En nog een rit voor de sterritten zomercompetitie.’’

Hoeveel mensen zijn er op pad voor de club op deze twee dagen?
Bram: ,,Zo’n twintig in totaal als ik alles meereken.
Bestuur, inschrijftafel, de mensen op de stop onderweg, de uitzetters, de opruimers, de schoonmakers, de controleurs, de dames bij de koek, soep en zopie, de spuitploeg.’’

Wat zijn de afstanden, hoe loopt het parkoers?
Michiel: ,,Het is kiezen uit 30, 40 en 50 kilometer en we rijden langs Zuiddorpe, Heikant, Koewacht, Kapellebrug, Kijkuit en weer terug.
Met twee stops onderweg.’’

Wat gaat er zoal om op zo’n dag aan ravitaillering?
Bram: ,,Ik kom aan 200 suikerwafels, 60 ontbijtkoeken, een doos graanbiscuit, 3 dozen bananen, 60 flessen cola, 24 flessen sinas, 30 flessen icetea, 12 waterflessen.’’

Fris.

En weg zijn ze weer, voor de laatste check, kijken of alles loopt, een handje schudden, bekenden ontmoeten.
De president, die alles weet en iedereen kent, kijkt nog wat grimmig vanonder zijn scheef gezakte zwarte pet, de penningman, een onverstoorbare routinier, trekt de muts nog wat dieper over zijn hoofd.
Komaan, mannen, tijd om te starten.

De voorbereiding op zaterdag kende één klein smetje.
Mark Otterloo, die een Matieu’tje wou doen en over een boomstam springen, is over de kop gegaan, omdat zijn stuur doormidden brak.
Pijnlijke schouder, uitgefietst, Jan Kalisvaart even gebeld voor vervoer.
En snel naar de HAP, waar gelukkig geen breuk wordt vastgesteld.

Zondagmorgen blijkt de pompinstallatie niet te werken op het Axelse terrein.
Richard van Loon, de beheerder, trommelt alles op dat iets van techniek weet, maar niemand weet een oplossing.
Dat wil dus zeggen: weinig water om de fietsen af te spuiten, kleine straaltjes.
En veel Belgen die later bij aankomst mopperen: komt zeker weer door die zuinige Hollanders?

Soep.

De eerste finishers hebben stoere cijfers op de teller.
Peter de Braal, een echte wielrenner, komt aan 51.4 kilometer in precies 2 uur.
Hij is één van de snelsten en roept: dat rondje ga ik nog een keer rijden.
Robbert de Moor moet een jongeman, die zijn hoge tempo heeft gevolgd, vaderlijk toespreken.
Het schuchtere jongetje ziet aan de finish grauw en bleek en staat op instorten.
,,Hier, slik dit maar snel door, een soort van geheime doping, maar wel gezond.’’

Kantine.

Het wordt drukker en drukker en bovenal luidruchtiger.
De tafels vullen zich met grote Trappisten, Leffe’s en andere spraakmakende lijfdranken van de veldrijders.
Aan de inschrijftafel heeft Johan intussen de balans opgemaakt: 305, van wie 149 individuele starters.
Ik hoor niets over kleine ongelukjes of ongemakjes, dat is een goed teken.

Clubleden.

Ik maak een toertje langs de tafels om de sfeer te proeven.
Het tafeltje van Erika (lingerie), met zo’n 15 man, allemaal Axelaars, onderscheidt zich in stralende en lachende gezichten en prachtige verhalen.
Hoe het clubje eigenlijk is ontstaan?
Jochem van Leeuwen legt uit: ,,We zijn van origine voetballers, die tijdens de Corona, omdat we niet konden sporten, uit verveling zijn gaan fietsen.
En nu zijn we een beetje verslaafd.
Zomer en winter maken we tochtjes.’’
Martijn Bottinga, Thijs van Doorn, Marvin de Rijke, Michael Freijzer vallen af en toe in: ,,We zijn gestart op fietsen met drie versnellingen, nu zijn we net profs en rijden we met 15 versnellingen rond.
Vandaag 24.5 gemiddeld over 50 kilometer.
Ik mag wel zeggen: we zijn er altijd.
Regen, sneeuw of hagel, we stappen altijd op de fiets, lekker fanatiek, allemaal tussen de 35 en 50 jaar.
En altijd lol na afloop.’’

Dat glijdt beter dan dat slik.

Peter Jansen en Kees Wissel fungeren als woordvoerders van het Zaamslagse gezelschap met de lichtgroene shirts.
Met acht waren ze vandaag, want zaterdagavond was er een feestje voor het 10-jarig bestaan van de club.
Kees Wissel riep om half drie in de nacht: morgen om 8.30 op Zaamslag, vertrek naar Axel.

De Stichting Wielerbelangen ’t Durp, zoals de club officieel heet, behoort tot de grootste fietsclubs uit de buurt.
,,We hebben 60 leden’’, vertelt Peter Jansen.
,,En verdelen het peloton voor een tocht in drie groepen.
De snelste groep rijdt zo’n 37 gemiddeld, de langzaamste tussen de 30 en 32.’’

Ik praat met Richard van Loon, omdat (zo legt Renato uit) we zonder hem geen veldrit konden rijden met start en finish in de Axelse kantine.
Richard is oud-wielrenner en ooit na een Juniorendriedaagse in Axel blijven hangen.
,,Ik heb er mijn vrouw leren kennen.’’
Hij blijkt net als ik een TVM verleden te hebben: Cees Priem, de prachtige wielerploeg die Toursuccessen behaalde en klassiekers won.
Richard is een mooie verteller, die uit de buurt van Zundert komt en voor de ploeg van Sauna Diana heeft gekoerst.

Bedankt dus, Richard en medewerkers, voor deze mooie dag in de kantine.
Bedankt ook Bram, Michiel en al die andere TC Axel leden die de veldrit tot een succes hebben gemaakt.

Frits Bakker