Er is een nieuw rolletje in mijn smartphone gegaan en een volle batterij.
Allemaal om verslag te maken met beelden van de rit: pontje-pontje.

Vorige week wilde Chiel al een proefrondje maken.
Helaas, verder dan Perkpolder kwam hij niet.
De boot lag vast door laag water.

 

’s Morgens vroeg uit de veren en gelijk een blik naar buiten.
Het was zonnig, maar de bladeren vond ik toch iets te enthousiast aan de takken bewegen.

 

Bij de Griete was het verzamelen en iedereen had er zin in.
Tussen Zaamslag en de Griete had een toch serieuze vogel op Irma zijn kakkie gedaan.
Dat was niet meer weg te vegen.

 

Gelukkig voor ons was het hoogwater en konden we aan boord.
Eén voor één werd onze fiets aan de railing gezet.

 

Vlak voor vertrek kwam Herman er ook nog aangereden.
Hij moest nog wat regelen thuis.

 

De schipper startte de motor en wij gingen onderdeks voor koffie en kout.
Nog steeds draaien ze daar dezelfde Hollandse liedjes.

 

Het kaartje voor het pontje Perkpolder – Hansweert wordt steeds duurder.
Als dat zo doorgaat vaart het niet meer, is het niet meer op te brengen door ons en de pontbaas.
Wat dan?

 

Bernard werd op de korrel genomen over zijn bananen.
Die had de Jumbo voorraad, volgens ons, leeg gekocht.

 

Eenmaal weer van boord in Hansweert was het zonnige verdwenen en waaide het flink.
Natuurlijk tegen.
Voor Hoedekenskerke begon het te regenen en dat deed het ook na Hoedekenskerke.
Gauw werden de regenjacks aangetrokken door degene die ze bij zich hadden.

In de buurt van Nisse reed Monnie plat en kon iedereen even bijkomen van de tegenwind.
Gelukkig voor Leo, had hij wat te doen anders zit je je toch maar te vervelen op de fiets.
Tanneke hoefde nu niet te gidsen in de contreien van Nisse want Chiel wist precies de weg.
Monnie was in zijn element en legde overal uit wat er in de boomgaarden groeide.

 

Het is karakteristiek voor de Zak van Beveland dat je daar constant wendt en keert over smalle dijken.
Omgeven door bomen en hagen.
En heel veel grind over de dijkwegen gestrooid.

In Lewedorp reed Frans lek en konden de meegenomen boterhammen gauw genuttigd worden.
Sommigen zaten al op de spaarbrander en Arnemuiden was nog ver.

 

De weg naar het vliegveld en restaurant was vol tegen de wind in.
We waren er aan toe om drankjes en voedsel tot ons te nemen.

 

Het is daar gezellig met uitzicht op een enkel vliegtuig en het eten smaakte goed.
De vlaggen stonden strak aan de palen.

 

Eenmaal weer onderweg bleef het grauw met af en toe een druppel.
Ritthem en Vlissingen werden nu de bestemmingen.
De temperatuur begon langzaam aangenaam te worden.
Nog niet om naar een softijsje te verlangen wat een paar leden wel deden.

 

Als je op pont wacht, wacht je het langst.
Je kan dan op het gemak je ijsje eten.

 

En dan de boot op waar we weer bij elkaar gaan zitten.
We blijven een peloton vormen.

 

Als je met de wind mee van de Griete naar Perkpolder rijdt dan heb je die in de meeste gevallen ook van Breskens naar Terneuzen mee.

 

Dat bleek gelukkig zo en spoedig kwamen we op de Markt aan om daar een donkere te nemen om op de mooie rit te proosten.
Chiel heeft ons weer goed door de overkant geloodst.