Soms druppelt de inspiratie als regen bij me binnen.
Zoals dit gedicht van woorden, strofen en zinnen.

Fietsend door een bos
Laat ik mijn gedachten vlieden
Van alles laat ik los
Wie kan mij dat verbieden.

Droom dan kolossale bomen
Met verwonderende vruchten
Die steeds de einder omzomen
Blikken laat op grootse luchten.

Fietsboom.

Een woud van groene toon
Mijn weg daar tussen vinden
Vind dat allemaal gewoon
Takken boven me die verbinden

Mijmerend en denkend vraag
Zal geen bedenking bietsen
Fantaseer zo rijdend graag
Een boom vol met fietsen.

Pluk een fiets en geniet van alles dat je kan omringen!