Navigare necesse est.
Of in een zeer vrije vertaling: er moet gereden worden!
Daar ging ik dus terwijl de regen hoog op spetterde van de straat.
Linea recta naar Westdorpe op 10-08-2016.
Dit verhaal is een copy van de vorige woensdag, al bestaan carbonnetjes niet meer in het digitale tijdperk.

Ik leek de spoorwegen wel: stipt op tijd vertrok ik bij Evert (13.10 uur) om stipt op tijd verder te rijden vanuit Axel (13.30 uur) naar Westdorpe.

Eenzaam wachten.

Er reed echter niemand mee.
Het is wel saai om alleen clubritten te rijden.

Tussen Axel en Westdorpe was het even droog, even maar.
De stempelaars keken al reikhalzend uit naar deelnemers.
Die waren op dat moment op één hand te tellen.

Ook zij wachten.

Mijn regenmaat van vorige week was er ook.

In de regen weer terug.
Al die nattigheid dwing je wel om even van de fiets te moeten.

Even van de fiets.

Bij de kassen werd het droog en bij Schapenbout begon de weg zelfs weer op te drogen.
Terneuzen lag al in het zonnetje.

De weg werd weer droog.

Zelfs tijd voor een selfie.

Even de nattigheid van me afdouchen en kan ik in mijn luie stoel opdrogen in de tuin.

Eigenlijk was ik natter van het zweten dan van de regen.