Watervliet werd op woensdag de keuze.
We zouden daar wel naar toe rijden op een rustig tempo.
Bij verzamelpunt Sassing splitsten zich de langzame van de snelle rijders.
Die vertrokken eerst.
Tot aan de Sasse brug kruisten we elkaar steeds.

Het weer was zonnig, maar toch werd er regelmatig naar boven gekeken.
Na twee avonden met stortbuien, bliksem en meer ongeregeld ben je toch wat meer op je hoede.
Al kunnen we nog steeds niet praten over een regenseizoen.
De temperatuur bleef aangenaam ondanks een paar zwangere wolken.

Onderweg werd ook aan kasseienwaarschuwing gedaan als we een klein strookje naderden.
Niemand gaf er aanstoot aan en hobbelde er gewoon overheen.
Iedereen keuvelde rustig voort en teken dat het tempo goed was.
Watervliet werd droog en met enige tegenwind bereikt.

Koffie en andere waar is in aantocht.

Koud stonden de lavenissen op tafel of iemand merkte op dat er spetters werden gevoeld.
De meeste spoedde zich het café in om droog te blijven.
Dat ontlokte bij iemand de kreet: ‘zo krijg ik nooit m’n glas leeg’.
Onze Nestor beweerde stoïcijns dat het droog zou blijven, even later werd het ook gewoon weer droog.
Iemand beweerde dat zijn smartphone nog vast stond op de zonnige dagen van vorige week.
‘Als we maar geen regen onderweg krijgen, want mijn fiets is net schoongemaakt’, riep een ander?
‘Ach, dan krijgt het nu alvast de voorwas’ werd er van repliek gediend.
We waren weer goed bezig met snedige opmerkingen.

Het zal niet zo zijn?

We kregen geen regen, maar wel de wind achter.
Tot aan de brug en die stond open, dat werd dus wachten.
Even later kwam ook de snelle ploeg aangereden en sloot bij ons aan.
We vinden elkaar altijd weer terug.

Weer alle tesamen.

Iedereen heeft weer met elkaar tevredenheid rondgefietst.