Het was al warm bij vertrek en het werd nog warmer.
Slechts zes leden vertrokken van de Sassing.
Zolang we maar in beweging waren viel het nog wel mee.
We reden tropische snelheid, toeristentempo.
Het doel was eenstemmig: een koele plek.

Een heerlijk teken.

Hier en daar begon het wegdek al te smelten, het zachte teer glinsterde je tegemoet.
Onderweg op een dijk een dwaas in een auto ontwijken die blijkbaar al bezweken was door zijn eigen warmte en gelijk, met volle snelheid door de binnenbocht.
Kraaien zaten met hun bek wagenwijd open af te koelen midden op onze route.
De weg naar ’t Melkhuis vorderde gestaag, want dat was ons doel.

Als dat niet lekker was.

We waren niet de enigen die dat bedacht hadden, ze hadden daar goede klandizie.
Iedereen zat in de schaduw verrukt te likken aan het verkoelende lekkers.
De keuze was wel moeilijk, vele soorten en maar drie bolletjes in een bakje.

Mooi

De natuur is nu op z’n mooist als je er oog voor hebt.
Koeien die tot hun middel in het water stonden bij ‘Groot Eiland’ en het vlas dat aarzelend in bloei komt.
Voor de aardappelen zou er wel een buitje mogen vallen.

Je moet de warmte trotseren voor wat koels.