Deze zaterdagmorgenrit kunnen we ook wel de verzamelrit noemen.
Van het pleintje vertrokken twee man.
Vlak voor het ziekenhuis kwam daar een derde bij, hij was toch iets te laat van huis vertrokken.
Bij het ziekenhuis stonden drie man te wachten.
Dat is genderneutraal (wat een rotwoord) want in werkelijkheid waren het twee dames en een man.
Op de Graaf Jansdijk stond er weer één te wachten en bij het viaduct van Schapenbout kwamen nog drie man ons tegemoet.
Om tenslotte bij de rotonde van Axel het peloton compleet te maken met een vrouw.

Even rusten en werken.

We waren na die rotonde nog niet rechts afgeslagen of Evert stond plat, een verlaat verjaardagscadeau.
Evert had toch al last van lekke banden deze week en ging maar op z’n andere fiets mee.
Was daardoor wel zijn tasje met reservemateriaal vergeten.
Er is altijd wel iemand die een binnenbandje wil afstaan.
Leo was weer in zijn element.

Herfst in de polder.

Nog geen kilometer verder stonden we weer stil, de band lag er nog niet goed op.
Dankzij de overjarige maar altijd werkende pomp van Jan kregen we alles toch in orde en wij weer op weg.
Lia bood ook haar patronenpompje aan, maar daar weten weinigen nog mee om te gaan.
Misschien moeten we daar eens een cursus in volgen?
Op de Eversdam kwam Wim bezweet naast ons fietsen om te zeggen dat hij Jan had terug gebracht.
Terwijl Jan zijn pomp nog vastmaakte aan zijn fiets waren wij al vertrokken.
Slechte beurt.
Mocht Jan per slag van zijn pomp uitbetaald krijgen dat had hij zijn koffiegeld al terugverdiend.

Na de Eversdam, de Canisvlietweg in richting Vrouwstraat.
Ik zag de bietenrooier al op het land bezig zijn en vreesde, de Canisvlietweg was bedekt met een laag slik.
Het was het enigste stukje met slik, de wegen lagen er verder goed bij.

Slik, modder of blubber?

Slik en geen modder zoals sommige bordjes beweerden.

In de Vrouwstraat moest Evert weer stoppen, het zat hem niet mee.
Zijn remmen zaten vol slik, die van Elize trouwens ook.
Daarna reden we in het zonnetje naar Koewacht voor de koffie.

Het is niet allemaal koffie.

De man in het rood behoort nu ook tot de categorie: 70+

Het weer veranderde in etappes.
Na Koewacht was de zon verdwenen en oogde de wereld grijs.
Natuurlijk stond er de nodige wind, zeker op de Pouckedijk.
Gelukkig hadden we die van opzij en niemand klaagde daar over!
Vlak voor Spui voelden we al wat spetters.
Toch waren de meesten voor de bui binnen.

Heerlijk!

Behalve degene die nog appeltaart ging eten, die zat er middenin.
Geen medelijden met hem!