Wil niet zover gaan dat fietsen mediatieve vormen bij mij aanneemt.
Als ik echter een fijne tocht gereden heb, kan ik mij daar goed bij voelen.
Soms, voor een rit, denk ik er weleens anders over.
Zo van: alweer op die fiets?
Eenmaal bezig, dan zweef ik over de wegen.
Bevrijd ik me van de beslommeringen en waaien de muizenissen uit mijn hoofd.
Moet de wind wel goed staan!
Speak Your Mind