We hadden concurrentie van Sinaai en van het Belgisch kampioenschap veldrijden in Erpe-Mere.
Toch waren er ruim vierhonderd deelnemers aan onze veldrit.
Aan het weer kon het niet gelegen hebben, zonnig, droog en een flinke puist wind.
Het parcours lag er niet, als gevreesd, verzopen bij en was goed te rijden.
Zoals bij alle door ons georganiseerde veldritten, waren de deelnemers bij terugkomst tevreden over de tocht.
Dat ze alle bij de afspuitplaats uitkwamen is een kwestie van goed uitpijlen.

Om 08.30 uur was de afspuitplaats gereed om de strijders in de blubber te ontvangen.
De dranghekken waren eerst carré geplaatst en werden veranderd in linie.

De eerste moegestreden rijder kwam pas toen het al volop licht was.

De eerste.

Zoals te doen gebruikelijk volgden er al rap meerderen.
Bezweet en bevuild komen ze toe met besmeurde fietsen.
Dan krijg je ook opmerkingen te horen, zoals: dat modderrijden is niet mijn ding, maar straks bij Rinus kunnen jullie mijn specialiteit bewonderen!

Ondertussen was Marianne al volop in de soep aan het roeren.
Ze kreeg veel tevreden klanten.

Marianne aan de soep.

Zou penningmeester Chiel de Pooter hier de verkoop controleren?

Of er ook ballen in zaten heb ik niet kunnen controleren.
Als je een tijdje buiten loopt dan lust je wel een bakje warme soep.
Voor ik bij de tafel aangeschuifeld kwam hoorde ik haar al roepen dat de soep bijna op was.
Dan kom ik later wel terug.
Toen het later was waren ze de tent al aan het afbreken, geen soep dus.

De volgende foto’s laten zien dat het weer goed was, de fietsvreugde goed was en het brandwater goed was.
Het is leuk als je op de details let, al ben je bij andere weer te laat met het fototoestel.

De jeugd was ook present.

De vuiligheid viel wel mee.

Ronnie Fieret ziet wat.

Dat krijg je als je achter iemand aan rijdt.

Ook je schoenen afspuiten.

Gewoon een platte band.

Nog steeds verbeten.

Rustig wachten.

Ploegmaten zonder sleepregeling.

Michel Fieret.

Strak broekje?

Herman Dekker.

Gerrit Kampman.

Nab Bevelander.

Zo kan het ook.

Een uitglijder!

Jan Kalisvaart.

Het kan nog schoner.

Blijven lachen terwijl ze je fiets schoonmaken.

Monnie IJsebaert komt maar moeilijk op de fiets.

George de Block, onze clubmopperaar.

Het zal wel schoon zijn.

Een echte, brrr….blote benen.

Charlie Meijer en Cor Bakker als schoonspuiters.

Schoon.

Vele leden hebben het weer mogelijk gemaakt om de veldrit weer goed te organiseren.
Aan het plezier die we zien en horen van de deelnemers kan je een voldaan gevoel krijgen.

Daar doen we het toch voor.