Het werd geen wandeletappe, daarvoor stond er teveel wind.
Zolang het een trainingsrit betreft, blijft de bestemming ongewis.
Er wordt gediscussieerd waar we heen zouden gaan aan de hand uit welke hoek de wind staat.

 

Nu reed ik weer van voren, maar wist nog niet wat het doel was.
Onze clubpostduif gaf zijn aanwijzingen wel.
De gebruikelijke koprijders moesten soms flink in de benen en de resterende groep volgde lijdzaam.

 

We vertrokken met 17 leden vanaf de BioBase en hadden enigszins de wind van opzij.
Aan de stand van de windmolens te zien zouden we dat niet lang zo houden.
Er werd gevreesd dat het zou draaien van oost naar noord.

 

Afijn, we vorderden gestaag tot aan het Gaversstraatje, vlak bij Doornzele.
Daar werd platgereden.
Even een binnenbandje wisselen was er daar niet bij.

 

Tubeless wielen zijn een hoofdstuk apart.
Dat wiel ging door vele handen heen en bandenlichters sneuvelden erop.
Er werd zelfs voor een tweede keer een binnenbandje ingedaan.
Ook werd er veel tijd ingestoken en de wachtenden koelden af.

 

Na alles weer in orde gekregen te hebben, was het linea recta naar een café voor de koffie.
Bij het pontje van Terdonk staat er één.
Het bordje stond op open, maar was dat wel zo?
De deur ging los en er zat volk binnen en weldra wij ook.
Een bakkie voor een normale prijs.

 

Soms wordt er een rit gereden naar de voorkeur gereden en we hebben een lid die graag vaart, op een pontje.
Die nog steeds stilletjes treurt dat de boot niet meer vaart.
Ze was weer even in haar element.

 

De voorrijders besloten om na het pontje niet meer op kop te gaan.
Laat de andere sterke mannen het maar overnemen.
Even later reden de vertrouwde personen weer op kop richting huis.
De wind even tegen en dan weer van opzij en die blies steeds sterker.

 

Hoe de wind ook staat, thuiskomen doen we wel!