Zaterdag 5 juli en de Grenstocht zou verreden worden.
Als organisatie hoop je dan op goed weer.
Helaas, Pluvius reed ook mee.
Dat scheelde wel een aantal deelnemers.
In de stempelposten werd met smart op hen die wel vertrokken gewacht.

Chiel had nog gezegd dat de koeken eerst op moesten.
We bleven echter met een overschot zitten.
In het begin lag de verhouding van stempelaars op één man en drie vrouwen.

Gelukkig kwam er een grote groep: eigen volk.
Ze vertrokken met droog weer maar dat veranderde al gauw.

De glimlach zou van hun gezichten af spoelen.

Voor ze weer vertrokken werd de beschermende kleding weer aangetrokken.

Na hun vertrek was het weer afwachten wat er nog meer kwam stempelen.

Ondertussen waren de leden van TC. Axel al weer aangekomen bij ‘Cambrinus’, nog steeds in regenjasjes gehuld.

Zij kwamen letterlijk en figuurlijk binnendruppelden.
Natuurlijk zijn er ook die de stempelpost voorbij rijden.

Spanning bij de Belgen en Hollanders nam toe.
De elftallen zouden hun belangrijke wedstrijd die avond spelen.
Wie ging er door?
De discussies daarover laaiden steeds op.
Ieder nieuw aangekomene had wel een mening.
Terwijl de meeste hun aandacht in het café voor de juist gestarte Tour hadden.

Het was nu wachten op het bevrijdende telefoontje uit Axel dat er geen rijders meer vertrokken waren en we de boel konden opbreken.

Al die tijd bleef het regenen maar nu het gedaan was brak de zon aarzelend door.
Jammer van het weer maar de deelnemers waren toch lovend over de tocht.
Er waren 179 deelnemers die de regen trotseerden.

De organisatie kan toch voldaan zijn dat alles goed verlopen is.