Hè, hè, de terreur van het kerstlied is weer voorbij.
Van een verdwaald kerstlied aan het begin van december tot een storm aan dreuntjes vlak voor de Kerst.
Alsof je steeds meer en langer over een kasseienstrook fietst.

Die zwijgen weer een jaar.

Er is geen ontkomen aan.
Alle zenders doen mee om zoveel mogelijk van die kerstliederen in een uur te laten horen.
Van supermarkt tot winkelcentra hoor je hetzelfde gekreun.
Amerikaanse jengels tot Britse brol, je wordt horendol.
Andere kerstmelodiën verstommen, worden ondergesneeuwd.

Vol, voller, volst.

Daar tussendoor jengelende babies en dreinende kleuters voortgeduwd in winkelwagentjes door oververhitte ouders.
Soms lijkt het erop alsof het hele jaar alles uitgespaard is om ze voor Kerst vol te kunnen laden.
Eén groot opgeblazen commercieel gebeuren.
Wat een ellende.

Geldbelust.

De wereld bestaat volgens mij uit 193 landen en die zullen ze toch wel mooiere liedjes hebben om ons een echt Kerstgevoel te geven.
Nee hoor, tot aan de Kerst en vooral tijdens een engelstalige stortvloed van kerstterreur.
Van Bing Crosby, Queen tot Slade en andere gillende kerstmeiden!

De valszingers.

Gelukkig heb ik nog een goed gevulde kast met vergeten cd’s waar ik nu met graagte uit grijp.
Van Beethoven, Beatles tot Zweers en ZZTop.
Zelfs André Hazes en Zangeres zonder Naam behoren nu even tot mijn favorieten.
Alles beter dan die verdomde kerstliedlawine, onder het motto: draai weer eens een eigen liedje!

Ook hier een rood kruis over.

Vandaag, alom grote stilte geen engeltje die meer zingt.
M’n tuitende oren galmen nog na.