Het is een afgezaagd zinnetje die te pas en onpas wordt gebruikt, tot vervelens toe.
‘Was er zó aan toe!’
Waar aan toe, ga er dan naar toe!
Soms is het wel zo.

Na dagen van minder weer, wil je toch weer eens een rondje fietsen onder zonnige omstandigheden.
Gewoon je fiets pakken zonder eerst alle elektronische weerberichten afgezocht te hebben.
Die zijn meestal toch in tegenspraak met elkaar.

Alle leden verzamelen.

Je fietst goedgemutst naar de verzamelplek en wacht geduldig op de ploeggenoten.
Onderwijl wordt er een praatje gemaakt met degene die er al staat.
De onvermijdelijke discussie zal toch wel volgen: waar gaan we naar toe?
Nu eens niet bedenkelijk naar de lucht kijken hoe de wind staat, maar gewoon vertrekken naar de verkozen uitspanning.

Dit zit anders dan een fietszadel, heren!

In de schaduw.

Keurig op meer dan 1,5 mtr.

Ook even rust.

Wat inspannen door te trappen op je fiets en dan even ontspannen in de zetels op een terras.
Het liefst in de schaduw, want onderweg heeft de zon al onbarmhartig geschenen op onze zwoegende ruggen.
Dat maakt dorstig en dan zoek je de schaduw in die uitspanning op.
Dat etablissement kan overal liggen, in St’ Jansteen of in Schoondijke.

Gezellig bij elkaar.

Koffie en thee.

Gelukkig een kussentje in de stoelen voor onze getergde billen.

Er is geen beter werk dan terraswerk, zeg ik altijd maar.
Even bijkomen en bijpraten, er gebeurt zoveel dat dat even besproken moet worden.
Hoe kan je dat beter doen dan bij een bak koffie, kop thee of een goed glas!

Daarna weer op de fiets voor het resterende traject, meestal huiswaarts.