Een paar dagen geleden bekeek ik me in de spiegel.
Dat zag er nog niet zo slecht uit voor mijn leeftijd, alleen een beginnend buikje.
Hoeveel zou ik eigenlijk wegen?

De stof van de weegschaal geveegd en daarna stond ik in volle vertwijfeling: dat klopt niet!
Het toestel zei nog net geen ‘au’.

IJdelheid werd gelijk afgestraft.

Met duizelingwekkende vaart vloog de naald naar een onbegrijpelijke waarde van de hoogste dubbele cijfers.
De aanwijzing was er nog niet over eens aan welke zijde van dat hoge getal het zou stoppen.
Die was wel erg hoog en de feestdagen moeten nog beginnen!

Dat komt toch niet alleen door de chocoladeletter, peperbollen en speculaaspoppen?
Sinterklaas heb ik toch sober gevierd.
Heerlijke marsepein heb ik beslist afgewezen?

Da’s zo lekker.

Eigenlijk zou ik een tweede fiets moeten aanschaffen om nog meer kilometers te moeten maken om dat overtollige gewicht er af te rijden.
Poeh…..