Regelmatig staat er in de krant over het gebruik van de smartphone.
Die mogen we niet gebruiken tijdens het rijden.
Een besluit die door menigeen genegeerd wordt.
Het gaat toch om de eigen veiligheid!

Leeg stuur.

Men wordt geacht ‘handsfree’ te communiceren.
M.a.w. handen aan het stuur en bellen doe je maar daar waar het geen gevaar oplevert.
Dat geldt zeker ook voor fietsers!
Heel leuk allemaal, maar waar plaatsen wij die smartphonehouder?

Daar begint het al.

Heeft u weleens uw stuur bekeken en ontdekt wat daar allemaal aan en op zit.
Natuurlijk te beginnen met het stuurlint, maar ook de rem- en versnellingsgrepen.
Dan een bel met daarnaast de onmisbare kilometerteller.
Sommige hebben ook nog een hartslagmeter gemonteerd.

Raakt al aardig vol.

Verlichting wil ook nog weleens een plekje op het stuur vinden.
Vandaag de dag mag een GPS-systeem ook al niet ontbreken, al zijn deze apparaten zo ontwikkeld dat ze ook de kilometers kunnen aangeven.
Dat scheelt een teller op het overvolle stuur.

Spiegels op het stuur, aan weerszijden!

Bijna ben ik nog vergeten dat we onze handen ook op het stuur moeten plaatsen.
Dus waar moet die smartphonehouder geplaatst worden?
Het stuur moet minstens de breedte van een crossfiets krijgen.
Er was ook nog even het gebruik van hulpstukken om een slaapstuur te maken.
Het is maar goed dat onze club daar geen voorstander van is, er blijft dan helemaal geen ruimte meer over om nog meer tierelantijntjes aan vast te maken.

Zien en gezien worden.

Zoals voor de gelovigen onder ons een kruisbeeldje, de verlichte meerijder met een lichtkrant (dynamo in de naaf), een fondueset voor de hongerigen of een DVD-schermpje als de tocht wat te lang duurt.
Een tablet wordt wat lastiger, je moet je handen immers aan het stuur houden.
Als we toch zo bezig zijn, ook een kap die automatisch dicht gaat bij de eerste druppels regen.

Had ik bijna de dorstigen vergeten!

Zijn we dan nog wel als toerfietsers bezig?