Het is grauw in de polder.
Donkere regenwolken bepalen de weg die ik wil volgen.
Wolken die kwijlend de zonnestralen achterna snellen.
Tikkertje spelen aan het zwerk.

Soms kan de zon de grauwsluier doorprikken, zodra ze de kans krijgt weet ze niet wat ze met haar stralen moet doen.
Versnipperd liggen deze plekken op mijn pad.
Maar ik rijd in de schaduw en volgt de wolk die voor mij uit schuift, naar de fel verlichte plekken.

Jacob’s Ladders

Dan, opeens wordt het zwerk helder en voert mijn fiets zich over de zonnige ruimten, alles voelt anders aan en ziet er blijer uit.
Maar de donkere wolken krijgen weer de overhand, samen met de wind die ook al niet mee wil werken om het gevoel van zo even te bestendigen.

Het blijft een kille dag met heldere stippen als op het schild van een lieveheersbeestje.

Mijn schild is mijn regenjack.