Het was nog in de tijd van de warme dagen.
Je hoeft niet ver te fietsen om leuke weggetjes te vinden.
Goed, sommige polderwegen zijn niet altijd geschikt voor koersbandjes.
Even af van de geijkte banen en alles wat je hoort is de stilte.
Je moet dan wel stil staan, want het geknerp van die steentjes onder de banden overstemd het dan wel weer.

Slingerweg.

Wijds.

Gewoon dichtbij.

Het monster corona waart nog steeds rond en we worden er tot uitentreuren op attent gemaakt: houdt anderhalve meter afstand!
Hoe doe je dat op het fietspad langs de Isabellaweg?
Da’s krap een meter.
Elkaar gewoon passeren is al een opgave.

Wel smalletjes.

Een stukje door België en dan even rust in Philippine, genieten van een welverdiende donkere.
Wat in dat andere flesje zit kan je net zo goed aan de planten geven.
Er moet natuurlijk wel één nuchter blijven.
Opvallend is dat er veel Belgen op het terras zaten.

Knus bij elkaar.

Geliefde pose.

Zouden die ook al mondkapjesschuw worden?