Het was nog grauw buiten en vergat daardoor mijn neus in te smeren.
Tijdens het wachten op de anderen bij het ZKH voelde ik al wat nattigheid.
De spoeling was dun, slechts drie leden.

Op weg naar het Hofplein werd die nattigheid al dikker.
Daar stonden een aantal leden te wachten.
Hoe harder het begon te regenen, hoe korter de afstand werd die we zouden rijden.
Een echtpaar besloot al gelijk huiswaarts te keren.
Zes man fietsten naar de Markt om daar de route op te pakken.

Daar was het even zoeken naar de tafel die bemand werd door Chiel en Jan.
Die stond binnen bij ‘Eva’s’.
Daar was het warmer en zeker droger.

De fietsers vervolgden, duidelijk aangegeven door bordjes, hun weg.
We zouden in Sluiskil wel bepalen hoeveel kilometers er nog bij zouden komen.

Koffie en wat opdrogen.

De waterstand in onze schoen steeg tot ongekende hoogten en we raakten stilaan bevangen door de kou.
Sluiskil werd een verlangend doel, al was het maar dat we even droog en warm konden zitten.
Wat opgebeurd voelen door hete koffie!

Ik was niet de enige die wat vergeten was, er was iemand die zijn bril zocht in Sluiskil.
We hadden toch duidelijk gezien dat hij geen bril op had bij vertrek in Terneuzen.

Nattigheid.

Drie man besloten via de Sasse brug richting huis te gaan en de rest reed terug naar de Sluiskilse brug.
Het regende nog steeds, ondanks de door de mensen achter de stempeltafel aangekondigde droogte.
Eenmaal thuis de fiets afgespoten en nu was ik het die de nattigheid rond sproeide, het was opgehouden met regenen.

Die zonnebrandolie had toch geen nut op deze dag.