Je ligt lui onderuit op de bank.
Een toppunt van ontspannen zijn.
De rolluiken dicht, de boze buitenwereld is buiten gesloten.
Je zit een beetje te zappen, want veel is er tegenwoordig niet op dat glazen oog.
Vooruit, even het Zeeuwse Nieuws volgen.
Plots zat ik van schrik rechtop, zelfs het beeld weet een lid van TC. Axel te halen.
Breeduit en trots vertelt Monnie over zijn nieuwe aanwinst op fietskledinggebied met de Zeeuws-Vlaamse kleuren.

Hij is al één van de vele die zich deze wielerkleding met bonte kleuren heeft aangeschaft.
Hij volgt daarbij Gerrit Kampman en mijn kleinzoon.
Al had Monnie alleen maar een winterjack.

Het wordt er wel kleuriger mee op de weg.
In je eigen streekkleuren rondrijden.

Zoiets zit toch wel warm om de schouders.