Schelderit

 

De animo voor de Scheldetocht was niet groot.
Slechts acht leden gingen op weg naar Hamme en omstreken.
Terwijl er twee leden zich op de bank thuis zaten te verbijten.

Zouden er nog meer komen?

 

De weersvooruitzichten waren toch gunstig; zonnetje, geen regen voorspeld en wind.
Fris was het wel bij het vertrek.
Dus probleem was: wat moest je aan trekken?
Korte mouwen met armstukken of het shirt met lange mouwen.
Alleen Tanneke had blote armen, maar ze had wel haar windstopper aangedaan.
Een echte Zeeuwse!

Klûnen bij Overslag.

 

Op den Overslag moesten we al klûnen, daar hadden ze de Ramonshoek open gebroken.

Voor de koffie was de stop in Donk aan het Donkmeer voorzien.
Die was gelukkig open en de koffie was sterk en heet.

In afwachting voor de koffie.

Het Donkmeer.

Verder op weg richting de Schelde.

 

Door Berlare richting de Schelde; Gerrit wilde weleens water zien.
Hij werd op zijn wenken bediend even later reden we er langs.
Het was opvallend dat er weinig fietsers waren langs de rivier.
We konden dus ongestoord doorfietsen.
Ongestoord, natuurlijk moesten we even van de fiets af omdat een maaier zonodig de balsemienen moest snoeien.

Het was net te breed.

 

Voor de croque madames en -monsieurs stopten we in Hamme.
Daar werden ook de nodige heerlijke versnaperingen genoten, keus te over.
Alleen hadden we nog zo’n 50 km te gaan.

Aankomst restaurant.

Zicht op de Schelde.

Laat ze maar komen!

Voorzien.

Dacht even aan zijn broer.

Volle borden en lege glazen.

Wat wilt u drinken?

Gauw leeg drinken voor het volgende glas.

Lege glazen…

…volle glazen alsof het een goocheltruc was.

Keurig de bordjes leeggegeten.

Weer op weg voor de laatste kilometers.

De dreigende wolken stelden niets voor.

 

Na de Mira-brug moest er nog een klimmetje bij Sombeke gedaan worden.
Een peulenschilletje voor sommige die de Muur hadden bedwongen.

De Mira brug.

 

Op de terugweg doemden nog wat donkere wolken op, maar regen viel er niet uit.
Alleen de wind was flink toegenomen.

Na zo’n 122 km kon ik de fiets weer in de schuur zetten.
Een leuke rit en dankzij het postduiven instinkt van Chiel kwamen we weer heelhuids terug.

Chiel bedankt.

 

Volgend bericht

Speak Your Mind

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.