Gaan we het doen of niet?
Koffie drinken in Ertvelde of even een kort rondje rijden?
Het werd koffiedrinken na een normaal rondje wederom door het Gentse havengebied.
Bijna kan ik het dromen.

Koffie ‘met’.

Warmen aan de koffie.

Nu zat onze clubpostduif van achteren en zoals te doen gebruikelijk de koptrekkers voorop.
De communicatie liep niet helemaal soepel.
De indruk werd gewekt dat we steeds rechtsaf moesten slaan, daar val je bij in slaap.
Een enkele keer sloegen we linksaf voor de broodnodige variatie.

Even op een stoel zitten met een vachtje.

Daar is dan de ‘borrel’ met koffie.

De borrel in één keer naar binnen.

Koud hè.

Nu had ik mijn ‘oortjes’ niet in en verstond ik niet alles.
Gelukkig werden we als voorrijders menigmaal gecorrigeerd als wij inplaats van rechts zomaar linksaf gingen.
We moesten dan weer van achter naar voren rijden, gelukkig was het maar een klein peloton.
Onderweg wist Monnie nog een gravelpaadje om naar het ‘Oude Gemeentehuis’ te rijden.
We rijden soms over allerlei vreemdsoortig plaveisel!

De stemming steeg door de borrel.

Even achteruit leunen.

Lezen uit eigen werk!

Al zijn de borrels wel erg miniscuul klein, het wordt soms meer gewaardeerd dan de koffie die je er bij krijgt.
De bonbons werden ook hogelijk op prijs gesteld, die verdwenen sneller dan de suiker en melk in de koffie.
De temperatuur op het terras was niet aangenaam en we kregen het langzaamaan koud.
Gauw weer op de fiets om warm te worden.
Aan een bepaald tafeltje was de afrekening toch even problematisch.

Om een hoekje gluren.

We gaan weer, Terneuzen is nog ver!

We kregen de wind in de rug en het tempo werd enigszins opgeschroefd.
Na de Sasse brug naar beneden en langs het kanaal terug.
Irma wrong zich daar naar voren en ging gelijk puntje vijf op haar e-fiets en wij er achteraan tot vreugde van Inge!
Zelfs Tanneke volgde al jubelend, ik stond met graagte mijn koppositie af.
Zelfs langs de Koegorsstraat bleef de snelheid, naar onze begrippen, fors.

We werden er in ieder geval warm van.