Het weer was goed om eens zonder straffe wind, dreigende regen en snijdende kou een clubrit te rijden.
Die gedachten hadden meerdere leden en zo stonden er bij het ziekenhuis al een aantal te wachten.
Het was net een uitgelaten kleuterklas die elkaar na een vakantie terugzag, van alles moest er verteld worden.
Blij dat we weer samen op weg konden gaan.

Veel fietsen blonken van de nieuwe onderdelen, die van Chris glansde het meest, maar dat was een hele nieuwe.
Enkele wachtenden begonnen met zeer weinig kilometers op de teller, daar gingen we verandering in aanbrengen.
Op naar de Sassing.

Leo, Nab stonden al te wachten en Monnie had een twee minuten blik zodat we alvast vertrokken.
Op het allerlaatste moment kwam Kees nog aansluiten.
We gingen de nieuwe Erpelkapperstocht proefrijden.

Maandag had ik die route al gereden met forse tegenwind, nu stelde het weinig voor.
Met aangepaste snelheid reden we naar de Heikant om daar koffie te drinken.
Helaas, dat café was nog niet open in deze wintermaand.
Dat werd doorrijden naar de ‘Bourgondiër’, die gelukkig wel open was.

Aan de koffietafel.

Het was toch weer wennen aan elkaar en de gebruiken.
Dat de één veel suiker in zijn koffie wil en de ander liever thee of cola drinkt en je de code van je fietsslot nog niet vergeten was.
Zonnebrandolie op de neus te smeren.

Tijdens de aankomst bij ons clublokaal zag ik een bekende fiets staan en ja hoor, Evert zat al achter een koffie.
Het was verheugend hem daar te zien zitten.
Na de rustperiode fietste hij mee terug, het ging Evert goed af.

Zelfs de Pouckedijk werd weer getrotseerd.

Hoe dichter we bij huis kwamen, hoe meer er kreunende geluiden te horen waren.
Het valt ook niet mee om gelijk weer 65 km te rijden.

We waren weer begonnen!