Bij een mooie tocht hoort mooi weer en dat was het.
Een lekker zonnetje, een windje om bij af te koelen en geen druppel regen.
Alleen de temperatuur was wat minder, net 10 graden toen we op weg gingen.
Stipt om acht uur vertrokken we bij de Griete met vijftien mannen en één vrouw richting Perkpolder en de boot.
Voor de nodige variatie gingen we nu een extra pontje doen.
We waren op tijd, te vroeg eigenlijk want de scheepsdame moest eerst nog werken aan dek voor de koffie ingeschonken kon worden.
Klaar voor de oversteek.
Renato moest nog ingescheept worden.
Benedendeks voor de koffie.
Op de Schelde voeren de nodige schepen en dat ontlokte de opmerking dat Frits en Charly een boot gingen maken en ze hadden het werk al verdeeld: Charly zou de de tekening maken en Frits de boot!
Zie je het al voor je?
Er werd ook nog een statiefoto genomen.
We staan er goed op.
Eenmaal in Hansweert aangekomen begon de tocht naar Noord-Beveland, dat was voor een enkeling toch onbekend gebied.
Ten onrechte want het was daar mooi fietsen, zelfs rustig.
Gelukkig reed Kees Faas lek zodat we even van de korte stop gebruik konden maken om wat te eten want Kamperland was nog ver.
Een moment rust.
Bij allemaal.
Dat lag, nadat de platte band verwisseld was, net om de hoek.
In Kamperland werd de inwendige mens verzorgd.
Dat gaf voor iemand een probleem, de persoon zal er wel doorheen hebben gezeten waarschijnlijk!
Hij miste zijn bestelde ‘donkere’ en gaf dat door aan de dame van de bediening, die kon alleen maar antwoorden dat het bestelde al voor zijn neus stond.
Dat hij daar over heen kon kijken!
Het lokte wel de nodige opmerkingen uit.
Die durfde daarna amper zijn uitsmijter te bestellen.
Dat smaakte.
Bij Frits ook.
Ook gingen we op zoek naar een verloren sleuteltje van een ouder echtpaar: het zat gewoon in de voering.
De volgende halte was het pontje Kamerland – Veere.
Het was wel fijn dat dat niet zover weg lag omdat Leo merkte dat zijn voorband leeg stond.
Even wachten dus.
Wachten.
De pleisterplaats.
Het pontje naar Veere was vol maar zestien koersfietsen namen niet zoveel plaats in, gewoon een kwestie van passen en meten.
De overkant.
Op je beurt wachten.
Vol!
Kees en de fietsen.
Vrolijke fietsers.
Na Veere in ganzenpas naar de volgende pont.
Veere – Vlissingen ging probleemloos en daar konden sommigen zich tegoed doen aan een hoorn softijs.
Na die vele kilometers smaakt dat.
We konden even rustig en zachter zitten.
Het pluche van de boot.
Breskens – Terneuzen ging in stilte voort, het was nu tegen de wind en die stond stevig.
Het ‘Bierwinkeltje’ gaf de nodige rust en lafenis en deden we rit nog een keer.
Even het zoutgebrek aanvullen.
Conclusie: leuke tocht en prima weer.
Foto’s: R. Ambrosini en R. Visman
rob die affligem was wel van jou hoor en niet van mij zoals de foto suggereerd
de uitsmijter smaakte desondanks uitstekend