Op tijd het bed uit, tanden poetsen, een paar boterhammen achter je kiezen proppen en op tijd naar het Shellstation.
Daar stonden al wat leden te wachten.
Door naar de Griete met de verwachting hoeveel deelnemers aan de befaamde rit Pontje-Pontje mee zouden doen.
Er stonden al wat te wachten dus gauw een foto gemaakt.

De groep Terneuzen.

Even later kwam de groep uit Zaamslag aan.
Moest nogmaals afdrukken.
Een peloton van 17 deelnemers richting Perkpolder.

Aankomst van Zaamslag.

De groep Zaamslag.

Met onze kleine reisleider reed ik op kop.
Vervelend was dat we de wind tegen hadden, die zouden we dan ook van Breskens naar café Du Commerce hebben.
Het zij zo.

Klünen bij pretpark BarGoed?

Het bootje lag al klaar.

Geduldig wachten.

In de rij aan boord.

Het was druk bij het bootje, al moesten we nog even klünen bij BarGoed, fietspad afgesloten.
Gaan ze daar een pretpark bouwen?
Dus de dijk over en aansluiten bij de wachtenden.
Weldra konden we aan boord.

In de roef nog even koffie.

Aan de andere kant van de Schelde hadden we de wind mee, nou ja wat wind!
Het werd wenden en keren, kort door de bocht, het betere remwerk en weinig stukken recht in de Zak van Beveland.
Mooi was het wel.
Veel borden gezien onderweg, ook die van de Fiets Vierdaagse, maar Arnemuiden stond er niet op.
Chiel loodste ons naar het vliegveld.
Dat werd wel tijd, de trek nam toe.

Wachten op het bestelde.

Is er nog bericht van thuis?

Da’s tot nu toe verdiend mannen.

De staftafel.

Hoe was het weer dan onderweg?
Prima, net zoals onze zin.
Goede temperatuur, wat wind om de boel koel te houden en volop zon.

Dat ziet er goed uit!

Het was ook een flink portie.

Gezellige kout na de lunch.

In het restaurant lieten we ons in de stoelen ploffen, dat zit toch anders dan een zadel.
Ieder bestelde waar hij of zij trek in had en de keus wat betreft de lunch was het zelfde.
UITSMIJTER!
En niet zomaar een uitsmijter, een heerlijke met spek, kaas, ham en bruine boterhammen.
Daar konden we de boot van Vlissingen wel mee halen.

Dat moet ook gebeuren: betalen.

De schrijver des deze.

Het was krap aan dat we de boot haalden, er was geeneens tijd om fatsoenlijk een ijsje te eten.
Het ijsverbruik was toch al veel minder, onze clubpostduif was er niet bij.
De kaartjesautomaat werkte ook niet vlot, maar we stapten wederom met z’n alle aan boord.
Konden we weer even fatsoenlijk zitten.

Braaf op de rode stoelen zitten.

Wilde even alleen zitten.

Dan de gevreesde terugreis naar Terneuzen.
Wie schetst onze verbazing, de wind was zodanig gedraaid dat we het mee hadden.
Dat werd voor een vrouwelijk lid een fluitje van een cent en die begon liedjes te zingen.
Ze deed er een poging toe!
Onze bezielde leider van de tocht kwam er door te zitten.
De weg aangeven en al die tijd op kop rijden werd toch te veel voor hem.
Thuis gekomen had ik zo’n 130 km op de teller, maar ik moet er eerlijkheidshalve bij vermelden dat de bootkilometers ook meegeteld waren.

Het was een mooie tocht, geen problemen en onze reisleider heeft weer z’n best gedaan.
Bedankt.