Het was vroeg opstaan vrijdag 29-07-2016 en de regen kletterde tegen de ramen.
Grote kringen op mijn tuintafel, dat was balen.
Buienradar zal wel door een aantal leden deskundig bestudeerd zijn.
Zou de bui op tijd overdrijven?
We wilden Pontje-Pontje gaan rijden maar zo was het niet aanlokkelijk.
Toch vertrokken er 13 gemotiveerde leden vanaf de Griete.

 

Zomertijd = grindtijd
We moesten omwegen maken om bij het pontje te komen, er was flink gestrooid.
Nadat we ingescheept en beneden waren gaan zitten, galmden de meedeiners door het scheepje.
Charlie begon gelijk aan zijn krentenbollen.
Volgens de koffiedame waren ze van de Lidl en die vond ze zelf ook zo lekker!

 

Deinen deden we zeker.
De wind stond nog steeds stevig uit het zuid-westen en dan nog een grote dozenboot die dicht voorbij voer en je hebt genoeg golven om te wiebelen.

 

Eenmaal weer aan de vaste wal gingen we onderweg langs de mooie kronkeldijken in de zak van Zuid-Beveland.
Het is daar heerlijk fietsen.
In ieder plaatsje waar we doorheen reden werd zacht fruit te koop aangeboden.
Heerlijk om daar jam van te maken.
Veel boomgaarden en velden met blauwe bessenstruiken.
Door Langeweegje en langs het huis van Johnny Hoogerland richting Nisse.
Daar misten we een bordje en maakten we een extra lusje om weer op de goede weg te komen.
Gelukkig kende Tanneke daar de polderwegen op haar duimpje en was ze even gids.
Ze reed daar vaak met Jan op de brommer, vast de mooie bloemendijken bekijken?
We reden echter om Nisse heen.

Men begon al trek te krijgen en het vliegveld Midden-Zeeland kwam gelukkig in zicht.
Het restaurant zit in een nieuw gebouw.
Nadat we wat gedronken hadden werden de bestelde gerechten geserveerd.
Dat ging er in als de spreekwoordelijke koek.

 

Het smaakte heerlijk en de kok was tevreden met onze klandizie.

We gingen verder met de tocht, linksom en rechtsom, dijk op en dijk af en via Ritthem naar Vlissingen.
De wind hadden we steeds tegen.
Nadat sommige een ijsje hadden genuttigd op het Veerplein gingen we weer scheep op het volgende Pontje.

 

Witte kopjes op de golven wat windkracht 6 inhoud.
We lachten er nu om, we zouden die wind nu achter ons hebben naar Terneuzen toe.

Daar stopten we pas bij café het Bierwinkeltje.
Dat hadden we wel verdiend, zo’n koud biertje.

 

We zaten maar net op het terras of andere leden kwamen ook.
Cor op krukken, Cees en Frits op hun fiets.
Het werd gezellig zo met verhalen uit de ‘oude-goede-tijd’.
Helaas, ook daar komt een einde aan.

We hebben lekker gefietst en wonder boven wonder geen spatje regen gehad, zelfs geen lekke band.
Mooie route en de vrouw van het pontje bij Perkpolder zag ons graag terugkomen.

Dat doen we dan weer volgend jaar.