Deskundig werd de wind al bij het ZKH bekeken.
Dat wordt zuidwestelijke richting.
Sassing lag dus al de goede kant op, daar vandaan kwam Leo al ongeduldig ons tegemoet fietsen.
Wederom wist ik niet waar we naar toe gingen, niet dat dat wat uitmaakt.
Fiets voor de gezelligheid mee en laat me verrassen.
Wat ik wel meekreeg was dat we geen koffie onderweg gingen drinken.

Inge en Anita op kop en de rest volgde gewoon met onze clubpostduif als TomTom.
Sasse brug over en verder langs het kanaal naar Zelzate en verder.
Daar deed Anita de aflostruc door rechtsaf te slaan terwijl wij rechtdoor bleven gaan.

Inge en de clubpostduif Monnie.

Inge en Evert.

Gewoon doorrijden richting Rieme en langs het bedrijventerrein.
Niet de mooiste route, wel de makkelijkste.
Gewoon het betonfietspad volgen tot aan het pontje van Langebrugge of is het Terdonk?
We waren net op tijd en konden, nadat de schipper de slagboom weer opende, mee over.
Lia verbaasde zich erover dat het voor niets was en ook geen mondmasker op hoefde.
Soms is het druk achter mijn oren: bril, gehoorapparaten en bandjes van het mondkapje.

De rest van de volgers, Anita, Leo, Rob, Lia en George.

Verder langs de Moervaart en daar speelde we even treintje.
Het fietspad wordt daar vernieuwd en moesten we een stuk over rijplaten laveren en die klapperden op het ritme van rails.
Op de Middenweg, met de wind in de rug, reden we even boven ons gemiddelde tempo.
Aan het eind van de Evertsdam toeterde een dame in een speelgoedautootje dat ze er niet langs kon.
Ze keek echt met zo’n blik van: verdomde wielrenners!
Als je ook zo ruim en snel de bocht neemt, dan staat alles in de weg!

Al reden we zonder regendruppels, de wegen lagen hier en daar nat bij en de bladeren waren al aan pap gereden.
Dat werd dus, eenmaal thuis, de fiets afspuiten, er was weer flink aan slik meegenomen.
Een beetje zand extra kan geen kwaad voor de tuin.

Kon ik eindelijk een bak koffie nemen met een stroopwafel!