Ieder die een beetje verstand heeft van het weer had het reeds voorspeld, zelfs de elektronica was het er nu mee eens.
Alleen het vertrouwen daarin is al menigmaal geschaad.
Ben nog nooit zo nat geweest omdat er geen bui getoond werd.

Geen angst voor de donkere wolk.

Klein stukje slik!

Woensdagmiddag zou het even droog zijn, de kans op een bui was reëel maar klein.
Dus mijn fiets klaar gezet voor een rondje door de polder.
In de ochtend vielen nog beste buien, dus de vraag was gerechtigd; hoe zouden de polderwegen erbij liggen?
Antwoord: verrassend goed.

Natte polder.

De zon kwam soms tevoorschijn, aarzelend want soms verdween ze weer.
Wat niet verdween was de wind en die stond straf.
Even voelde ik ergens een verdwaalde regendruppel, verder goed te doen.

Donkergeel.

Het was ideaal weer om sombere foto’s te maken.
Donkere wolken, natte polders en hier en daar wat kleur.
Dat ik alleen ging was uit voorzorg; het coronavirus lag mogelijk in de buurt.
Dus op de fiets in quarantaine.

Dit dreigt te verdwijnen, nu speelt de wind er nog mee.

Onderweg passeerde ik nog een clublid, bij hem ging het goed.
Hij had de wind mee, terwijl ik er juist tegenin bokste.
Je bent er even uit na al die verregende dagen en er komt nog meer aan.

Bloemen en rode kool.

Eén feit is al duidelijk: mijn prognose haal ik niet meer!