Mijn broodtrommel durf ik er niet onder te verwedden, maar als mijn vrouw een datum vaststelt om een rondje te fietsen is het meestal goed weer.
Lekker zonnetje, weinig wind en goede zin.
Zo gingen we woensdag richting Perkpolder langs de zoute kant.
Het was druk op het water en in de zon een gezellige bedrijvigheid.

Mooie Schelde.

Druk op het water.

Voor de koffie gingen we naar ‘Bar Goed’, vlak bij de steiger van het ons bekende pontje.
We zaten we net onderuit gezakt in een strandstoel met koffie of een oud-lid passeerde ons, duidelijk in de problemen.
Een spaak uit zijn velg en ik schoot hem te hulp met mijn gereedschapsbidon.
Weken terug stond een lid beteuterd langs de kant, mijn vrouw en ik kwamen door de bocht en konden gelijk hulp bieden.
Soms krijg ik weleens het gevoel dat ik een soort ‘vliegende wegenwacht voor fietsers’ ben geworden.
Niet alleen voor (ex)leden!

Gammel tafeltje.

Zicht op Noordstraat.

Na de koffie verder richting Walsoorden, Kloosterzande en de Noordstraat.
Het plaatselijke café daar was nog steeds gesloten.
Op de hoek van de Oostdijk en Grindweg stond een bankje.
Die werd eerst op stevigheid getest en daarbij moest mijn vrouw zo hard niezen dat de kastanjes uit de populieren vielen.

Anderhalve meter geldt toch niet tussen mannen en vrouwen?

Ondertussen was een groepje leden richting Emmadorp gereden, ook daar hebben ze weer koffie.

De juiste afstand.

Nog steeds geldt de anderhalve meter afstand, zoals getoond.

Daar kan je met je fiets niet meer langs.

Niet iedereen gaat fietsen: onze routemaker kon zijn oprit niet af.
Dat krijg je als je er veel stenen op zet.
Leden kom je nog steeds overal alleen tegen.

Het was stil in de polders, weinig elektrisch verkeer, daardoor hadden we meer kans op een bankje.
Bij sommigen was duidelijk te zien hun fietsen goed opgeladen waren, maar hun glimlach niet.
Als je met zo’n gezicht moet rondfietsen!

Blik op oneindig.

Op de terugweg begon het weer te veranderen, meer wolken.
Het landschap kreeg vlekken.
Wij hadden waarschijnlijk te weinig ‘zonnebelasting’ betaald, want waar wij reden scheen de zon niet meer.

Die kennen we nu wel.

De ‘Theo Middelkamp’ route hebben we onderhand ook wel gereden.
Overal kom je de bordjes ervan tegen.