Regelmatig wordt vanuit de Axel naar Hijfte gefietst voor koffie in café ‘de Kneut’.
We fietsen dan soms door de Kapiteinstraat en daar moesten we een aantal jaren terug lachen om het feit dat ze daar een fietspad hadden aangelegd waar middenin een elektriciteitshuisje stond.
Echt op z’n Belgisch!

Vertrek- of aankomstplek ‘de Kneut’.

In Nederland echter kunnen wij er ook wat van!
Wat te denken aan de Koegorsstraat en de spoorovergang daar.
We gniffelden toen bekend werd dat de NS grond langs de sporen voor een enkele euro verkocht had en dat later met miljoenen konden terugkopen.

De trein gaat er net over!

Naar de andere kant!

Dat verlies proberen ze mogelijk nu te compenseren met de verkoop van de grond in de voornoemde straat.
Het zal een dure aanpassing worden als dat fietspad recht-toe-recht-aan aangelegd wordt!
Tijd speelt geen rol daarin.

Drie sporen over.

Nu moet je twee maal de Koegorsstraat oversteken als je van Terneuzen komt.
Welke fietser doet dat?
Die haalt dan hachelijke toeren uit om het tegemoet komende verkeer, dat schrikt, te ontzien.
Trouwens in de huidige situatie is het geen plezier die spoorovergang over te gaan, je stuitert alle kanten op.
Het is daar gewoon een onveilige ‘flessenhals’.

Bloemen in het spoor.

Even de bosjes weg en we kunnen erlangs richting Terneuzen.

Afgelopen woensdag reden we daar weer langs op weg naar Hoofdplaat.
Na bestudering van de windrichting waren we het met z’n vieren er over eens daar heen te gaan.
Regen en zon trotserend, zelfs de aanwakkerende wind die onze ruggen deed krommen.

Ook even een banaan wegwerken.

Even koffie doen in ‘de Vriendschap’ en maar hopen dat de wind ondertussen niet zou draaien.
Gelukkig blies die nog steeds straf uit de goede hoek.
Met de regen in de rug werden we vooruit geduwd, we hielden adem over.

Dreigende wolken over het bloeiend mosterdzaad.

De zonnebrandolie drupte van mijn neus.