Rustig trappend over de polderwegen van ons mooie stukje Zeeland.
Geen snelheid verhogende ondersteuning hebben we nodig, hoogstens een zeldzaam windje in de rug.
Gewoon de bomen zien passeren, die geen planken schutting vormen.
Op het gemakje is ons devies.

Stil.

Onderweg een boodschap gedaan voor iets waar we niet op zitten te wachten.
Een regenjasje dat je tot een bolletje kan opvouwen.
Voorlopig laten die donkere wolken zich niet zien, alleen een stralend helder blauw.
Heerlijk om daar onder te fietsen.

Het was zowaar druk op de dinsdag, het kostte moeite een terras te vinden waar plek was voor de welverdiende koffie.
Op Assenede waren genoeg cafés open.
We aangesproken werden door een vrouw die zag dat we Nederlanders waren en geen Ollanders.

Hoera, weer open.

Gelijk een pint er op gedronken.

We trapten verder richting Boekhoute.
Hoe zou het zijn met de ‘Gouden Appel’, nog steeds triest gesloten?
Hé, er zat weer volk op het terras.
Hoera, het was weer open, sinds maart al.
Jonge en enthousiaste mensen zitten er nu op.
Maandag en donderdag zijn ze wel gesloten.
Maakt niets uit, mijn vrouw en ik hebben weer een doel om voor een bak koffie te fietsen.

Vaals.

Aalter.

Zo gaat iedereen met het mooie weer op weg ergens naar toe.
Vaals, Aalter, Boekhoute of gewoon naar Absdale.

Bij de sponsor op bezoek.

Leo zou wel eens van die glijbaan willen, maar dan moet je je schoenen uitdoen.
Dat wilt ‘em niet doen, hé!

Schoenen uit!

Soms wordt er van uwer fotograaf een beeld getrokken.

Dit persoon staat sporadisch op de foto.

Geld, altijd een probleem.

Even, na een warme doch rustige tocht, onder een parasol van een versnapering genieten.
Het is altijd een probleem om de schuld vereffend te krijgen, al ligt er genoeg op tafel!

We fietsen weer wat af!