Na een bezoek aan Werner ging ik weer huiswaarts met een zak vol onderdelen.
Daar werd ook het uitgelopen trapaslager vervangen, dat kostte toch nog heel wat kracht.
Het werd zweten achter dat mondmasker.
Een luchttol bracht uitkomst.

Opbouwen maar weer.

Daarna gelijk even tanken bij het pompstation op de hoek.
Dat tanken ging wel, al moest de afrekening nu via bankcontact gebeuren.
Wat er loos was weet ik niet, maar er kwamen heel wat rookwolken uit het kantoortje en werkte er binnen niets meer.

Eenmaal thuis kon het opbouwen weer beginnen, dat moet wel secuur gebeuren.
Alles was weer proper en dan is het monteren een feest.
Het wordt langzaam weer een echte koersfiets.
Enkele veranderingen aangebracht en proberen geen onderdelen over te houden.

Het uitproberen doe ik wel in m’n eentje oftewel solo!

Het zij zo!