De ‘Opa de Koningtocht’ stond voor zaterdag 12 september 2015 op de kalender.
Een eigen rit, een thuiswedstrijd.

’s Morgens begon het al bij Terneuzen te regenen.
Het zal toch geen waar zijn?
De hele voorgaande week mooi weer en juist op deze dag begint het slechter te worden.
Gelukkig na Spui stopte dat gedruppel.
De weg lag er nog wel nat bij maar dat is niet zo erg als je alleen fietst.
Na inschrijven begonnen we met de club en een aantal gastrijders aan de tocht.

De boeren hadden hun best gedaan en sommige wegen goed met slik bedekt.
Daar overheen dat buitje en je herkende je fiets niet meer.
Je blik werd er ook door vertroebeld, want die smurrie bleef ook op je brillenglazen plakken.
De beste plek is dan op kop te rijden, maar dat gaat moeilijk met zo’n twintig man/vrouw op één rij.

Lek.

In het Axelse bos de eerste platrijder.
Leo kon gelijk aan het wiel en de rest kon onder het gebladerte staan, want de kans dat het zou kunnen gaan regenen was nog altijd aanwezig.
Enkele heren gingen wat dichter bij een boom staan want met al dat wriemelende water!
De tocht vorderde gestaag en het gespetter van de rijders voor je, werd steeds minder.

In Koewacht werd een stop gehouden en konden we onder het genot van een beker koffie en de meegenomen mondvoorraad naar het voetballen kijken.

Jopie van Minnen en George de Block.

George en Jopie verzorgden achter de controletafel voor de inwendige mens.
Je kan maar niet genoeg hebben meegenomen!

Een zielig stukje banaan.

Nog meer deelnemers die Koewacht haalden en de rustpauze gebruikten om wat te drinken en te eten.

De regenjasjes waren dan al overbodig.

Wat bestellen.

Zij reden met onze groep mee.

Leffe fietste ook mee.

Knus.

De andere hoek.

Verder ging de tocht richting Hulst over de ons bekende weggetjes, waar de modder al aardig opgedroogd was.

Soms moesten we achter elkaar om ruimte te geven aan tractoren en landbouwwerktuigen.
De blik naar boven werd steeds minder en al helemaal niet toen er zelfs een waterig zonnetje doorbrak.

Droge weg, lekke band!

Leo moest nogmaals van de fiets af om een lekke band te verhelpen.
Konden enkelen even bijkomen van de inspanning en/of discussiëren over de kleuren van onze toekomstige kleding.
Axel werd bereikt en de straten lagen er nu droog bij.
We hebben geen buitje meer gehad.
Pluvius heeft zich op deze dag verder rustig gehouden.

De ‘Opa de Koningtocht’ beslaat twee dagen.

Op zondag lag Terneuzen in een heerlijk ochtendzonnetje, terwijl alles wat achter Spui lag in de mist gehuld was.
Bij ‘Cambrinus’ was het inschrijven, verzamelen en weer op temperatuur komen na de ochtendnevel.

Binnenwarmte.

Goed gezind.

Niet alleen voor leden van TC. Axel.
Ook andere deelnemers gingen op weg om onze tocht te rijden.

Nog keurig in het pak.

De rits dicht!

Binnen.

Met bijna dezelfde groep gingen we wederom dezelfde route rijden.

Verzamelen.

Op weg.

De auto voor pechgevallen.

Dat was maar goed ook, door de mist kon je niet zien wat we gisteren wel zagen.
De wegen lagen er goed bij alleen lagen hier en daar nog wat kluiten die nog niet helemaal opgedroogd waren.
Het zicht werd nu door de mistdruppeltjes op de brillenglazen belemmerd.
Nu geen landbouwverkeer maar wel andere groepen toerfietsers die hun ruimte op het pad opeisten.
Ook op de zondag was de controlestop bij het voetbalveld van Koewacht.

Een moment rust.

Even bijpraten.

Nu had Jopie een andere hulp aan de versnaperingstafel.

De versnaperingstafel.

Na de stempelplaats trok de mist op en reden we weer in het zonnetje.
Sommigen mopperden dat ze dan hun beenstukken hadden willen uitdoen.
Het weer is nu zodanig dat het lastig is in te schatten wat je aan moet trekken om warm te blijven.
Dan krijg je dat de één nog in het kort en de ander al in het lang rijdt.
Van wind hadden we geen last, die stond er niet.
Dat mag ook weleens vermeld worden, want doorgaans staat die stevig.
Leo had die dag niets te doen, niemand reed plat.

Nu maar hopen dat de penningmeester tevreden is met de inkomst en de voorzitter met de opkomst.

Foto’s: George de Block, Monnie IJsebaert en Rob Visman.