Het spetterde wat die morgen, maar om daar voor thuis te blijven?
Dus ging ik onderweg naar de verzamelplaats bij het ZKH.
Om 08.10 uur begon ik al rond me heen te kijken.

Nattigheid!

Ik stond moederziel alleen in het bushokje te wachten.
Nog even bleef ik wachten, want misschien?
Gelukkig was Lia overtijd en die vreesde al om alleen naar Axel te moeten fietsen.

Dan maar de regenjasjes uit.

Op het Hofplein stonden nog vijf leden te wachten.
De meesten waren gehuld in regenjasjes, maar er viel niets meer.
Gauw werden die omhulsels weer opgevouwen en gingen we onderweg richting Oostburg.

We kwamen ook nog een geurend veld tegen.

Net na we de Sluiskilse brug over waren hoorden we de bellen rinkelen, we waren er dus op tijd overheen.
Het enigste wat we tegen hadden was de wind en de dreiging van grauwe luchten.
We hielden het echter droog.

Ze hebben daar maar één soort koffie. Warme!

Koffie met een koek.

Gauw de koffie naar binnen.

De watertoren kwam steeds dichterbij en even later konden we ons laven aan de koffie.
We zaten er net toen onze voorzitter ook binnenstapte, zou hij de brug wel tegen gehad hebben?

Een ernstig gesprek.

Klaar voor vertrek naar huis.

Zo vertrokken we met zeven leden om met acht weer terug te fietsen.