De weerberichten waren zowaar eensluidend.
Het zou dinsdag droog blijven.
Een mooie gelegenheid om mijn prognose van kilometers scherper te stellen.

Terwijl ik een stuk van mijn boterham met speculaas naar binnen schuif, valt buiten de regen steil uit de lucht!
Nog gaven alle weerstations en de radio volhardend droog weer af.

Dreigend.

Toch op de fiets gestapt voor een tochtje door de polder.
De wegen liggen er droog bij.
Waar is die bui heen gedreven?
De akkers zien er verdronken uit.

Nat!

De herfst doet de bladeren verkleuren en bij een beetje wind dwarrelen ze naar beneden.
Waar je dan met je banden overheen rijdt en ze genoeglijk laten knisperen.

Kleuren.

Behoudens een enkele platgereden klomp klei waar je overheen hobbelt, waren de polderwegen schoon.

Beetje slik.

Je krijgt er een herfstgevoel van die je kan ruiken.
Vooral als polders omgeploegd worden.

En de boer? Hij ploegde voort.

Je voelt je dan dichter bij de natuurelementen zonder gelijk groen actief te worden.