De fiets wordt overal voor gebruikt.
Zelfs voor het herbeleven van historische momenten.

Begin week 25 zijn we een paar dagen naar Bergen aan Zee geweest.
Heerlijk op een ander strand toeven en genieten van een koel pintje op een terras.
Ondertussen was een complete kolonie meeuwen enthousiast bezig mijn auto onder te schijten.

Koel pintje!

Op woensdag hebben we een leuke tocht gefietst.
Eerst nog de bidons vullen bij een speciale aftappunt.
Waar vind je die in Zeeuws-Vlaanderen?

Speciaal voor bidons.

We waren vroeg vertrokken en kwamen nog weinig fietsers tegen.
Wel honderden wandelaars die hetzelfde pad gebruikten.

Niet alleen voor fietsers.

Laten ze nu net de Alkmaarse Vierdaagse wandelen.

Egmond aan Zee was de eerste stop voor koffie en nostalgische herinneringen.

Ze vraten het koekje van je schotel af.

Tussen Egmond en Bergen fiets je heerlijk in het duingebied.
Het ruikt zo heerlijk naar tijm en duindoorn en moet je soms om Schotse Hooglanders en paarden heen rijden.

Stilte en genieten.

Ons doel was Wijk aan Zee.
Via knooppunten had ik een route uitgezet van 60 km.
Je moet goed uitkijken naar de bordjes, soms zitten ze hoog geplaatst op een lantaarnpaal of ergens verstopt in het gras, je mist ze gauw
Kortom het werden er dus 68, wel mooie kilometers.
Tevens moest je opletten niet overreden te worden door scooters die over de fietspaden heen scheurden.

Wijk aan Zee!
Daar hebben we elkaar gevonden, maar het huis waarin het gebeurde stond er niet meer.
Afgebroken en wat er voor terugkwam was toch niet onze smaak.
Daar weer koffie gedronken met wat lekkers erbij.
Zoiets moet je toch vieren!

Op deze plek vonden we elkaar, 55 jaar geleden!

Terug naar Bergen over paden die ik met de eerste Ronde van Nederland ook reed.
Onderweg werd weer gestopt bij een uitspanning.
Nu mopperen we weleens over de prijzen van een Trappist, maar in die uitspanning betaalde je wel de hoofdprijs.

De hoofdprijs.

Wederom imponeerde het duingebied, al was het nu wel drukker geworden op de paden.
Je volgt de knooppunten, maar soms zie je niets omdat er fietsers voor blijven staan om hun routekaart te bestuderen terwijl ze een heel andere route reden.

Prachtig duingebied.

Mijn vrouw en ik zijn dinosauriërs geworden.
We stammen uit een tijdperk dat een zelf-respecterende fietser zich schaamde voor mechanische hulpaandrijving.
De paden in het duingebied glooiden wat (met mijn hoogtestage gaf dat geen problemen meer) en dan kan ik het best begrijpen dat die e-fietsers op stand vijf naar boven gaan, maar om ook in dezelfde stand naar beneden te suizen en flink mee te trappen?
Natuurlijk droegen ze geen helm!
Aan alle kanten werden we voorbij gestoven door die e-brigade.
We werden als tweederangs fietsers bekeken en er werd dus niet aan de kant gegaan voor een paar zelftrappende sufferds.

Zelf trappend naar boven.

Na terugkomst in Bergen nog even langs het Burgerlijk Weeshuis waar Annelien vroeger met haar ouders verbleef en waar ook de rijders van de eerste Ronde van Nederland overnachten.

Beide hebben daar geslapen!

Een rondje met een romantisch randje.