Ook in de wereld van de toerfietser is de sociale media niet meer weg te denken.
Zo kreeg ik een berichtje op mijn smartphone dat er op dinsdag een rustig tochtje richting Paal verreden zou worden.
Het zou maar 60 km lang zijn!
Dat leek me wel wat.
Paal werd dan wel Emmadorp, maar dat ligt maar een klein eindje verder.

Vanuit Terneuzen reden we daar naar toe langs de zoute kant.
Henk wist een nieuwe route om Perkpolder en Walsoorden heen.
Eindelijk zagen we het resultaat van al dat graven; een prachtig fietspad.
Je zou bijna kunnen zeggen: een winter niet rijden en ze leggen een compleet nieuw fietspad neer.
Er kan geen auto overheen dat is helemaal prettig fietsen.

Voor mij was het de eerste grote rit met clubleden.
Het weer was prachtig, weinig wind en volop zon.
Volgens Monnie haalden we weer volop onze dosis vitamine D binnen, alsof het over een doping ging!
Zelf was ik blij dat Emmadorp en het café daar in zicht kwamen.
Even een bakkie doen en wat bijkomen.

Even een bakkie.

Er werd besloten om dezelfde weg terug te rijden, omdat we dan de wind achter zouden hebben.
Het tempo ging iets omhoog en dat werd op een gegeven moment teveel voor me.
Duidelijk nog geen conditie genoeg.
Mijn tankje raakte leeg en mijn snelheid nam af.
Gelukkig was ik hierin niet de enige.
We hadden wel een nieuw stukje Zeeuws-Vlaanderen ontdekt.

De afstand bleek na afloop 70 km te zijn.
Zo vroeg in het seizoen scheelt dat veel!

Foto’s: Henk Franke en Rob Visman