Is het mogelijk?
Het is mogelijk.
De bladeren aan de bomen hingen lusteloos.
Het maïs bewoog niet en de windmolens stonden er werkloos bij.
Aan de grashalmen was niets te zien en de fietser?
Hij fietste voort, niet gehinderd door enig briesje.
Het was gewoon windstil.
Ongekend.

Aankomst…

…voor het inschrijven…

…bij ‘Dallinga’…

…voor de Mosseltocht.

Altijd welkom.

De route van de Mosseltocht uit Sluiskil was anders dan voorheen.
Er was voor de liefhebber zelfs een stuk kasseienstrook, die bij de Gezusterskreek.
Verder was het heerlijk fietsen langs stille polderwegen richting Bassevelde.
Aan palen langs de weg hingen meerdere bordjes van toertochten, je zag door die bordjes de weg haast niet meer.

Wachten voor vertrek.

Waar de fiets te plaatsen?

Denk om de lak!

In café ‘Modern’ werd er gestopt voor de koffie, al waren sommige leden het er niet over eens of het wel koffie was.
Henk verlustigde zich aan een pint, volgens zijn zeggen alcoholvrij.
Wie wilt dat geloven!

Koffie?

Of wachten op koffie.

Een pint!

Na Bassevelde mocht Lia even voor proef op kop rijden.
De snelheid ging gelijk omhoog en we luisterden naar haar aanwijzingen.

Door Vlaamse dreven.

Lia even op kop!

Hadden we tijdens de Zomerscheldetocht last van overstekend wild, nu stak er op zijn gemakje een postduif de Driekwartweg over en vertikte het om op te vliegen.
Iedereen moest er voor uitwijken.

Zo luxueus kan je ook de tocht volbrengen!

Eenmaal terug in Sluiskil werd er nog wat nagetafeld en waren een paar jongeren die zich verbaasden dat er zoveel 70-plussers in de club meereden.
Je kan er oud mee worden.
Kortom weer een leuke tocht onder fijne weersomstandigheden.

Richting huis zag ik een vlag die wat aarzelend bewoog.