Terwijl er twee leden en een kleinzoon tegen de wind in reden om een rondje Boekhoute te maken, gingen er andere leden naar Melle om daar een zware tocht te maken.
Ze gingen de heuvels trotseren.
Dagen voor die tocht gonsde het al hoe het daar zou gaan worden.
Een enkeling dronk alleen maar water om wat aan gewichtsvermindering te doen.
Alles om soepel over die puisten te gaan.

Geaccidenteerd terrein.

Op papier werd de route al gevreesd
Daarin waren opgenomen de Berendries, Valkenberg, Léberg en de Elverenberg.
Het woord berg trekt me al niet aan.
Zoals geschreven: ik was er niet bij.
Foto’s zeggen meer dan woorden, dus hoeft er weinig geschreven te worden.
Er werd afgezien!

De banaan heeft de tocht overleefd.

Na gedane arbeid is het goed toeven in de uitspanning.
De volgende foto’s laten de martelingen zien.
Let op de grimassen op de gezichten.

Zo help je elkaar.

Al dat gewicht naar boven.

Stampen, buffelen met vertokken gezichten.

Geparkeerd staan.

Dames voorop?

Volhouden Michiel!

Stuur recht houden!

Afzien van Anita.

Nog bij elkaar.

Esmiralda als leidende vrouw.

Wally lacht nog en het peloton volgt.

Henk had profijt van zijn huistrainingen.

Monnie kon nog op afstand volgen.

Toch vond iedereen had een mooie tocht; er werd geleden en genoten.
Het weer werkte mee om er een fijne dag en gebeurtenis van te maken.

Morgen zullen de sterke en mooie verhalen in de groep rondgaan.

Foto’s: Johan Schmitt, JeanPaul van Driel en Renato Ambrosini.