Een rit vol twijfels werd het: zal het wel, zal het niet?
Het ochtendgrijs bleek ook dreigend, we voelden zelfs al wat nattigheid.
Als dat maar niet doorzet?

Verzamelen!

Toch gingen negen leden onderweg naar Lochristi.
Die plaats werd vlug bereikt ondanks de lusjes, in feite ben je er zo.
We knalden er ook nog een rondje extra van wel 25 km tegenaan.
Daarna zouden we ons gaan laven aan koffie met een verkruimeld koekje, cola en een plat watertje.

Koffie, cola, water en een koekje.

Het extra rondje verliep groten deels in licht gespetter en een serieus buitje die al voorbij was voordat je het merkte.
De wegen lagen er door dat hemelwater wel verraderlijk bij, dat zijn we helemaal niet meer gewend.
Het was dus goed uitkijken in de bochten.
Als je eenmaal over de E17 heen bent, is het best mooi rijden daar.

Lochristi.

Na de koffie weer huiswaarts en dat verliep zoals we gewend zijn; in de zon.
Het werd zelfs smeuig.
Wat de wind berteft, die was er maar weinig.
Nu hadden we deze rit dus van alles weinig, alleen de kilometers die waren fors.

Van het slot halen.

Weer was ze net te laat!

Ook het tellertje moet nog geplaatst worden.

We reden ook nog langs het café ‘de Kneut’ en die was gesloten.
Het zal toch ook niet voorgoed dicht zijn?
Er blijft zo nog maar weinig cafés open voor een bakkie onderweg.

Deze zal toch ook niet?

Nadeel is wel dat de fiets weer schoongemaakt moet worden!