Zondag zou de openingsrit zijn van het wielerseizoen voor toerfietsers.
Dat moest gebeuren in Aalter, maar er zullen maar weinig leden daar geweest zijn.
Het weer was bar en boos, daar kon je je fiets niet aan blootstellen.
Dat viel dus letterlijk in het water!

Dringen op de Sassing!

Woensdag daarop was de volgende rit op de kalender en het was zowaar dringen bij de Sassing.
’s Morgens nog staalblauwe hemel en boomtoppen die amper wilden bewegen.
’s Middags was het wel wat anders en stond er weer een stevige bries.
Men verzuchtte al: komen we dan helemaal niet van die wind af?

Ons oudste lid.

Vol dek.

De rit ging richting het pontje van Terdonk en dat hield in dat we constant tegen de wind in fietsten.
Het peloton waaide regelmatig uit elkaar en het resulteerde erin dat al één groep op de pont stond.
Die waarschuwde de pontbaas dat er nog een aantal leden aankwamen.
Zo stonden we weer gezamenlijk op de pont.

Die hadden er plezier in.

Aandacht door de dames.

Wat is er te zien?

Nog meer leden.

Daarna met de wind in de rug terug, dat is wel een stuk prettiger fietsen.
Toch hadden enkele leden nog geen voldoende conditie en werd er met aangepaste snelheid verder gereden.
Het was weer lekker om zonder belemmeringen rond te fietsen.

Onze glimwormpjes.

Die wind, daar zouden we eens tegen moeten gaan protesteren!