Vorige week stond er wel ‘ergens koffiedrinken’ op het toerbriefje maar dat viel letterlijk in het water.
Vandaag was het weder geen enkel probleem.
Onder een flets zonnetje maar met natte wegen werd er nu wel richting een koffielokaal gefietst.
Chiel had het voorgesteld maar ging zelf niet mee, hij komt daar al zo vaak!
Op bepaalde plekken moest je even voorzichtig zijn in een bocht waar natte plekken, afgebroken takjes en glibberige bladeren vermengd met slik lagen.
We fietsten ook langs een prachtig fietspad met bruggetjes.
Helaas, dat pad was nog niet klaar en moesten we op de ventweg nog steeds uitwijken voor auto’s.
Monnie had nog even gecontroleerd of we wel terecht konden in Klein-Sinaai.
Café ‘de Oude Route’, tijdens de Grenstocht een stempellokaal voor ons, was open.
Behalve koffie was er ook een kapelletje voor fietsers aan de overkant.

Tanneke en Rob gingen even op bedevaart naar de fietsgrot.
Zelfs daar moest je je fietshelm ophouden.
De bolsters van de tamme kastanjes vielen als rijpe vruchten en belaagden ons.
Ze werden met graagte geraapt door de lokale bevolking.
Er waren geen kaarsen om te branden en wij hadden geen lucifers.

Terug in het café waren de meeste al bezig zich gereed te maken voor de terugweg.
Nog even de koersbril oppoetsen en wachten op de andere.

Nu waren het eikels waarvoor we moesten oppassen, ze schoten onder je banden vandaan.
De polderweggetjes werden gemeden om nog enigszins toonbaar thuis te komen.

De fietsen hadden wel een goede schoonmaakbeurt nodig.