De zonnebrandolie drupte van mijn neus terwijl we nog moesten beginnen aan de sterrit naar Kloosterzande.
We vertrokken op een ongebruikelijk tijdstip, 19.00 uur van het Hofplein.
Zeker voor middag B-rijders.

De schaduw gaf verkoeling.

De medische staf van de ploeg vond het onverantwoord om ’s middags te gaan fietsen.
Lia en Inge werden hierin ondersteund door het RIVM die smog voorspelde en wie zijn wij om daar tegen in te gaan?
Niet dat het wat minder met de temperatuur werd, maar de rijwind gaf toch iets verkoeling.
Het water in mijn bidon kreeg al een temperatuur waar je makkelijk een bakkie thee van kon zetten.
Je zou bijna van je fiets smelten.

Al dorst bij vertrek.

Opgewekt werd er in een rustig tempo richting Kloosterzande getrapt.
Soms hadden we wat tegenwind en moest er even doorgestampt worden.
Tanneke reed ook weer mee, ze kon het niet laten.
Via Tasdijk bereikt we de ‘Kastanje’ waar het niet meer zo druk was.
Donker was het wel daar binnen, ze hadden alles verduisterd tegen de zon en als je dan met je zonnebril binnenkomt!
Even aan een tafel wat gebruiken en weer op weg naar huis.

Hoe later het uur……

Bij het uitrijden van Kloosterzande viel het ons al gelijk op: de wind volledig was weggevallen.
Het was zeker op!
De temperatuur was aangenamer geworden en onderweg konden we genieten van een mooie zonsondergang, ook dat maak je als middagploeg weinig mee.

Zo ging op de Oosterschelde de zon onder.

Zoals te doen gebruikelijk brachten we Anita naar Zaamslag tot bijna bij haar deur.
Lia en Inge brachten later Leo naar Axel.
Dat maakte hij niet vaak mee en Leo kon dat waarderen.

We blijven zo wel vriendelijk voor elkaar!