Een sterrit zonder wind is als een aardbei zonder pitjes.

Mmmm…

Als we het vriendelijk bejegenen om het wat minder te blazen, zal dat niet helpen.
We blijven er op mopperen, zelfs als het bladstil is.

Het werd wel een tocht met hindernissen, dat begon al bij het verbindingsweg tussen de Hoofdweg en de Finlandweg.
We waren als groep bezig die te passeren en er kwamen twee dames ons tegemoet.
Plots kwam er van de Hoofdweg een vrachtwagen aangedenderd en wilde door het peloton en over de dames heen.
Hij moest vol in de remmen en begon tegen ons te foeteren en te schelden, hij had daar gewoon voorrang.
Het liep gelukkig goed af, maar we waren tocht geschrokken.

Brug over en onderweg met een lange rit naar de Kleit.
Vlak voor Kleit de bult over en een afdaling waar we niet gehinderd werden door de wind.
Op de kruising van de Kleitkalseide een opstopping van fietsgroepen en auto’s en toen linksaf voor de koffie in ‘de Berken’, het was er al gezellig druk.
Maar eerst langs de stempeltafel, na een probleemloze rit.

Zoek maar een plek tussen al die fietsen.

De Berken.

Op weg naar de koffie.

Je komt altijd wel iemand tegen.

Steeds maar stempelen.

Daarna ging het mis.
De koffiemachine was kapot en gingen we noodgedwongen over op cola en ice tea.

Geen koffie.

Onderonsje.

Er staan altijd wel ergens beelden waarmee je op een foto wil.
Hier dus ook.

Veel zwart.

Blijven lachen.

Mooie gedachte.

Op terras was het ook goed zitten.

Na de versnaperingen de fiets weer opzoeken voor de terugweg.
Nog onwetend over de hindernissen die lagen te wachten.

Klaar voor vertrek richting huis.

Weer op de fiets en we meenden de wind zowaar mee te hebben.
Die was zoekende en blies zo dat het ons niet uitkwam.
Langs de spoorbaan en een mooi fietspad bij Eeklo naar Assenede.
Daarna begon nog meer ellende.

Slecht wegdek.

Net nieuw, de scheur in de weg niet!

Dat kapelletje hielp niet veel.

Wachten?

Bij Assenede op de kruising Lindekenstraat en Nieuwburgstraat reden we over zo’n beruchte betonpad.
Afremmen en kijken naar tegemoet komend verkeer, deed Chiel ook en belandde met zijn twee weken oude voorwiel in een scheur, een buiteling en een gescheurde velg.
Dat werd wachten of hij opgehaald kon worden.
Een klein groepje reed door, er waren erbij met afspraken.

Gewoon op de kasseien blijven.

Door Assenede heen over een kasseienstrook, de Dijkstraat.
Dat wilde Monnie niet en ging over het trottoir verder.
Helaas, die had een scherpe rand met als gevolg twee lekke banden.
Het groepje dat doorreed voor hun afspraak werd weer kleiner.

Hoe vaak naar Terneuzen?

Op het Vaatje reed Tanneke lek, nu was er nog maar één die doorreed.
Die moest op tijd thuis zijn om op te treden als verkeersregelaar van de Avond Vierdaagse.
Tegen de wind inrijdend, het zal zo niet zijn, naar de brug.

Altijd tegen!

‘Wat denk je?’, die stond opengedraaid.
De tijd begon nu werkelijk te dringen.
Nog een lid kwam bezweet voor de afsluitbomen aan, wilde aan die A4D meedoen met haar kleinzoon.

Op tijd.

Eenmaal thuis gauw omkleden, geen tijd voor een douche, een boterham achter de kiezen proppen en op weg met een andere fiets naar mijn post.

Toch was het een mooie tocht en onder normale omstandigheden zouden we ruim op tijd terug zijn geweest!