Vandaag was Hulst als stempelplaats van de Sterrittencompetitie aan de beurt.
We moesten het nu zelf uitzoeken om daar te geraken.
Onze grote routeleider was afwezig.
Met vereende aanwijzingen kwamen we na een groot aantal kilometers toch in Hulst aan.

Lek rijden komt niet meer zo vaak voor!

Dat werd wachten en even uitblazen.

De fiets van Pascal werd aangepast.

Het hadden er meer kunnen zijn als er niet lek gereden werd en de concurrentie van het voetbal groot was.
De begrijpelijke afwezigheid van Leo werd betreurd, want nu moesten we zelf dat lek verhelpen.

Hondenhok, kippenhok of fietsenhok?

Waar moet je je fiets plaatsen?

Voorzitter Bram zat al op ons te wachten.

Onze voorzitter zat er al en was het aanschuiven, aan de tafel en het buffet.

Drukte op terras.

Aanschuiven en Charlie leste zijn grote dorst.

Muurschildering.

Met het mooie weer lekker in het zonnetje en dat deden meerdere, al zaten de stempelaars liever in de schaduw.

Ook in Hulst stempelen.

Geld voor het oprapen.

Een luifel en gezelligheid, de troef van het sterrit rijden.
Ons kent ons.

Drukte.

Waar keken zij naar?

Het poortje van Hulst.

Het hoeft niet altijd appeltaart te zijn.

Op de terugweg was de wind duidelijk toe genomen, het was er weer flink tegen opboksen.
Toch bedwongen we de Pouckedijk, we hadden de wind opzij!
We hebben dus De Klinge en Clinge en de oude spoordijk daar bekeken en bereden.
In De Klinge ligt een keurige kasseienstrook waar Lia niet zo blij mee was.

Je moet wat over hebben voor een stempel.