Wat wil je voor cadeau hebben?
Mijn jongste kleindochter was geslaagd op school en onlangs 18 jaar geworden.
Ze wilde daar nog eens over nadenken.
Ik hoorde de kassa al rammelen.

‘Opa, ik wil ergens fietsen en een ijsje eten’.
Dat werd dus even uitzoeken waar en hoe ver.
‘Waar wil je fietsen?’.
‘In de bossen opa’.

Veilig op slot.

Het werd dus een rondje Hoogerheide.
Dat rondje ging voorspoedig volgens het kaartje dat ik altijd voor de zekerheid van een knooptocht maak.
Mijn Garmin gaf van alles aan, maar niet de gewenste route.
Stond te hannessen met dat apparaat, terwijl het thuis zo goed werkte!

Wachten op de uitsmijters.

We kwamen weinig gelegenheden tegen voor koffie.
Ergens zagen we een lampje branden bij een uitspanning, dat moet dan open zijn!
Er zaten al twee mannen op het terras, dat bleek het personeel te zijn die op klanten wachtten.
Daar waren wij dan.
De eigenaar wees naar een stellage waar je je fiets aan kon vastleggen.
Vernuftig, alleen een spuitje WD40 zou wonderen verrichten in de weerbarstige sloten.

Een schaapskudde onderweg.

Na koffie en uitsmijters gingen we verder op onze tocht.
‘Hoeveel hebben we al gereden opa?’
Een blik op mijn teller was genoeg om te beseffen dat ik het niet aangezet had.
Toch maar eens op de knop drukken.
Wat een verademing omdat daarna alles normaal werkte.
Het kaartje kon in mijn zak blijven.

De rode haan heeft hier gekraaid.

Over de Kalmthoutse Heide is het mooi fietsen.
Even een gravelpad trotseren om daarna over een asfaltbaantje door dat natuurgebied te rijden.
Jammer dat een groot gedeelte verbrand was.

Als dat niet lekker is?

Om de rit af te sluiten ergens nog een ijsje gegeten, dat smaakte goed.
De volgende rit met haar is naar ’t Melkhuis.
Even vergelijken of het daar net zo lekker is.